گوشی رو زد به شارژ، با خودش فکر کرد، از اون فکرای بلند بلند که همه می‌شنوند. همه شارژر دارند! آره دیگه، فقط مُدلاش متفاوته و نکته مهم اینه که خودشون از این قضیه بی‌خبرند. خُب من چطوری شارژ میشم؟ اووم! اصلا شارژرم کیه؟ اونی که کنارش گذر لحظه‌ها بی‌معنی میشه؛ اونی که با لبخندش شارژت میکنه و تا چند روز فول باطری می‌مونی! شاید هم یه دوست که میتونی کنارش با خیالت راحت تموم کوچه‌های دلتنگی و تنهایی رو قدم بزنی! با این حال فکر می‌کنم بهترین شارژر مادر، همیشه در دسترس از اون شارژای اصلی! آخه می‌دونید بعضی شارژرا فیکه، فکر میکنی آرومت میکنه؛ اما خبری از آروم شدن نیست! هر کسی باید شارژر مخصوص خودشو داشته باشه.
پس حواستونو جمع کنید کی یا چی شده شارژرتون؟ اگه شارژرتون مناسب نباشه خبری از شارژ نیست و تازه ممکنه آسیب ببینید. تو همین فکرا بود که صدای مادرشو شنید؛ شارژم صدام میزنه!
