انسان تنها موجودیه که گم شده و اگه راهنمایی و کمک نشه زنده نمیمونه.
موافقید؟
به اطراف که نگاه میکنید هیچکی نیست به گربه کمک کنه بچه‌هاش رو بزاد. هیچکی به پرنده‌ها آموزش پرواز نمیده. هیچکی به گرگ‌ها آموزش شکار نمیده.
ولی آدمی از همون اول به آموزش نیاز داره.
به نظر من بشر نسبت به حیوانات و باقی اهالی زمین ۱۰۰۰ پله توی آرامش عقب‌تره. یعنی رشد و پیشرفتی که ما ازش دم می‌زنیم فقط برای اینه که ما رو برسونه به پله‌ی صفر آرامش زندگی.
با این حال اگه کسی نباشه که مسیرهای مختلف زندگی رو تجربه کنه و اطلاعات جدیدی برامون بیاره، نمی‌تونیم به آرامش دائمی و زندگی پویا برسیم. یعنی یه جورایی برای سالم زندگی کردن به سعی و خطا نیاز داریم.
از اون بدتر اینه که ما تنها موجوداتی هستیم که برای خودمون دردسر ایجاد می‌کنیم و از هدف خودمون رو دور می‌کنیم.
منظورم اصلا فلسفی و کلیشه‌ای نیست. دارم در مورد این حرف می‌زنم که چه ساده برای فرار از استرس و درد، چهل تا استرس و درد دیگه به زندگی‌مون اضافه می‌کنیم و برای حل هر کدوم‌شون کلی انرژی و زمان و هزینه خرج می‌زاریم.
تهش تازه می‌رسیم به مشکل اصلی که یه عمر ازش فرار کرده بودیم.
حیوانات وقتی می‌ترسن بصورت غریزی می‌دونن که این استرس رو چطور از بدنشون خارج کنن. برای مثال شاید زیاد ببینین که سگ و گربه‌ای بعد از یک حس ترس کمی بدنشون رو می‌لرزونن و یا حرکت دیگه ای انجام میدن که استرسرو از بدنشون خارج کنن.
ولی ما آدما معمولا با هر دفع نکردن هر استرس یک فشار منفی درون بدنمون ذخیره می‌شه که توی بلند مدت آثار مخرب روی بدن و روح‌مون می‌زاره.
این کلیپ رو ببینید:
سگه با ترسیدن پا به فرار می‌زاره و بعدش با دویدن به سمت گاو عامل استرس‌زا رو فراری میده.
استرس محرک زندگی‌ست. یعنی استرسه که فرمان حرکت کنیم. ولی زندگی مدرن، استرس‌ها و دردسرهای جدیدی برامون آفریده که حرکتی برای دفع‌شون بلد نیستیم.
موندن این استرس‌ها توی بدن خیلیامون رو بیمار کرده. استرس اجاره خونه، استرس آینده، استرس گلس شکسته گوشی، استرس نمره‌ی پایین امتحان... بازم بگم؟
همه‌ی اینا به کنار، استرس‌های نامعلوم و ذاتی و عمیق رو هم در نظر بگیرین. اونایی که خواب رو به آدم حروم می‌کنن، اونایی که سردرد و میگرن میارن، اونایی که بیماری قلبی میارن...
دفع تمام این استرس‌ها واجبه. ولی ازون واجب‌تر برطرف کردن عامل استرس‌زاست.
گاهی این دفع استرس می‌تونه به شکل یک فریاد باشه، گاهی گریه و گاهی گفتگو. در هر صورت هیچوقت ظاهر سالم و متین رو برای پنهان کردن استرس انتخاب نکنین. اینجوری فقط به خودمون آسیب می‌زنیم.
حل مشکل و عامل ایجاد استرس یکی از چیزاییه که من توش تجربه دارم. اگه استرس ناشناخته‌ای دارین و یا شب‌ها بدون لبخند می‌خوابین خودتون می‌دونید چکار کنید (به من پیام بدین تا در موردش صحبت کنیم تهشم یه رفیق جدید پیدا میکنید)
