یه وقتایی فکر می‌کنیم اون چیزی که هستیم زیاد جذاب و خاص نیست؛ پس باید تغییرش داد. البته اینکه کمی نسبت به خودمون منتقد باشیم به اصلاح ما منجر می‌شه؛ اما اینکه تصمیم بگیریم خودمون رو به شکلی ناگهانی تبدیل به چیزی بکنیم که فرسنگ‌ها با ویژگی‌های درونیمون فاصله داره قطعاً ما رو دچار بحران عدم اصالت رفتار می‌کنه.
مثلا ً ما روحیه شوخ طبع و بانمکی داریم و با تکیه بر همین ویژگی محبوبیت کسب کردیم. بعد از مدت‌ها یه موقعیت کاری خوب به ما پیشنهاد می‌شه. ما فکر می‌کنیم برای اینکه بتونم این موقعیت رو خوب حفظ کنیم بهتره یه جوری باشیم که همه ازمون حساب ببرند. بعد از مدتی می‌بینیم کسی از ما احساس رضایت نداره و نمی‌تونه با ما ارتباط برقرار کنه؛ چون ما رو با حالات و رفتاری می‌بینه که درونی نیست و صرفا ً یک پوسته ظاهری و نمایشیه. اما اگر ما خودمون باشیم و با عملکرد کاری و پیگیریمون دیگران رو نسبت به خودمون مسئول و پاسخگو کنیم قطعاً بیشتر نتیجه می‌گیریم.
حالا تصور کنیم بعد از مدت‌ها تونستیم ایده کسب و کاریمون رو اجرا کنیم. بعضی از ما فکر می‌کنیم برای اینکه بتونیم رئیس باشیم یا رهبری یک تیم رو به عهده بگیریم باید از همه چیز سر در بیاریم یا حداقل این‌طور جلوه بدیم. اما این اشتباهه. بالاخره یه جایی دستمون رو می‌شه. همین لو رفتن باعث می‌شه ما یک آدم بی‌اعتماد به نفس به نظر بیایم که ادای آدم‌های کار بلد رو درمی‌آره و این باعث کاهش میزان محبوبیت و رسمیت وجهه ما در بین اعضای تیم می‌شه.
اصالت رفتار یعنی همه چیز به اندازه و قاعده. یعنی همون چیزی که هستیم بمونیم و به مرور تلاش کنیم تا بهترین همون چیزی که هستیم بشیم. به نظر می‌رسه اگر در همه حالات و ویژگی‌هامون مقداری تواضع و فروتنی تزریق کنیم قطعاً به نتایج خوبی می‌رسیم.
ما توی شتاب‌دهنده سکو به بحث توسعه فردی برای رشد کسب و کار توجه ویژه‌ای داریم. به صفحه‌های اجتماعی ما سر بزنید.
نویسنده: فرزانه عرفانی
