خوب همونطور که می‌دونید نادال تونست به دومین اسطوره دنیای تنیس تبدیل بشه که مثل رفیق شفیقش بیستمین گرنداِسلم خودش رو فتح کنه و سیزده‌تای اون‌ها رو در زمین خاکی فرانسه به دست آورده. اما چیزی که از خود این قهرمانی برای من جالب‌تر بود، تبریک فِدرر به رفیق و رقیبش بود. این پیام تبریک چند تا نکته فوق‌العاده در خودش داره.
متن این تبریک که فدرر در اینستاگرام خودش آورده این بوده:
I have always had the utmost respect for my friend Rafa as a person and as a champion.
«من همیشه برای دوست خوبم رافا به عنوان یک انسان و یک قهرمان، احترام زیادی قائل بوده‌ام.»
As my greatest rival over many years, I believe we have pushed each other to become better players.
«بعنوان بهترین رقیبم در این‌سال‌ها، باور دارم که برای بازیکن بهتری شدن یکدیگر را تحت فشار قرار دادیم.»
Therefore, it is a true honor for me to congratulate him on his 20th Grand Slam victory.
«از همین‌رو باعث افتخار منه که بیستمین پیروزی در گرنداِسلم رو به او تبریک بگم.»
It is especially amazing that he has now won Roland Garros an incredible 13 times, which is one of the greatest achievements in sport.
«بسیار شگفت‌آوره که تابحال ۱۳ بار رویداد رولان گاروس رو برده، که یکی از بزرگترین موفقیت‌ها در ورزشه.»
I also congratulate his team, because nobody can do this alone.
«من همچنین به تیم او تبریک میگم، چون هیچ‌کسی به تنهایی نمی‌تونه این کار رو انجام بده.»
hope 20 is just another step on the continuing journey for both of us.
«امیدوارم بیست فقط قدم دیگه‌ای برای ادامه سفر برای هر دوی ما باشه. »
Well done, Rafa. You deserve it.
«آفرین رافا، تو سزاوارشی.»
نکته‌هایی که برای من بسیار الهام بخش بوده رو براتون می‌نویسم.
احترام به رقیب: رقیب به هرحال یک انسانه و باید برای انسانیت احترام قائل بود. جدا از اون رقیب من یک فرد قهرمانه و خود این قابل احترامه. نکته عجیب اینکه این دو با ۲۰ سال رقابت همیشه با هم دوست بودند و با اخلاق حرفه‌ای هم نسبت به هم رفتار کردند. ضمنا یه رفاقت و هماهنگی جالبی با هم در کارهای عام‌المنفعه دارند.
نیاز به وجود رقیب برای پیشرفت:
همه می‌دونیم که استیو جابز بارها مورد حمایت بیل گیتس قرار گرفته و بالعکس و این دو کمپانی در سهام هم شراکت داشتند. یا همکاری‌های سامسونگ و اپل و ...
یه فرهنگ عجیبی در ایران و شاید سطوح پایین کسب و کاری ما هست که هنوز مثل گذشته‌ی دنیا، به حذف رقیب فکر می‌کنند در حالی که دنیا خیلی وقته از اون عبور کرده و وجود رقیب رو برای بزرگ شدن بازار خودش و همینطور ارتقای خودش لازم می‌دونه.
با ارزش دانستن ارزش کار رقیب:
اینکه کارهای دیگران رو کوچیک بدونیم ما رو هیچگاه بزرگ نمی‌کنه. بزرگ کردن دیگران باعث بزرگی من خواهد شد. ارزش کار رقیب من اونقدر بالاست که موفقیت‌های من و هم رشته‌های من رو در کل دنیای ورزش با ارزش‌تر می‌کنه.
اهمیت کار تیمی:
شاید مهم ترین نکته این بود که در یک ورزش انفرادی مثل تنیس تا این حد تیم رو مهم دونستن، خیلی حرف‌ها پشت خودش داره. در عصر جدید همه به دنبال دورکاری و فریلنسری هستند و لذت کارهای تیمی رو از خودشون می‌گیرند. به عنوان یه علاقمند به هر دو حوزه جدا عرض می‌کنم چیزی که در ازای تنهای به دست میاد اصلا ارزش از دست دادن روابط انسانی رو نداره. در انفرادی ترین اختراعات و ابداعات موفقیت بدون تیم حاصل نمیشه. بشر بیش از همیشه به تیم نیاز پیدا کرده. دولت‌ها هم نمی‌تونند بدون تعامل با دنیا به راه خودشون ادامه بدن چه برسه به افراد.
انگیزه تمام ناشدنی: معمولا بازیکنان تنیس تا به این سن تو اوج نمی‌موندن. اما رقابت بین این دو مثل رقابت بین مسی و رونالدو باعث شده تا اینجای کار هر روز تمرین‌هاشون رو بیشتر و بیشتر کنند و البته با استراتژی‌های درست باز هم بتونند قهرمانی داشته باشند.
خیلی وقت‌ها پیش میاد که رشته‌ها یا کسب‌و کارها و علوم مختلف از شیوه‌های هم درس می گیرند و باعث پیشرفت در شاخه خودشون می‌شن (شاید یه وقت از مثال‌هاش براتون نوشتم). با خودم گفتم حالا که برای من تا این حد این پیام تبریک ساده الهام بخش بوده، شاید بتونه برای شما هم کمکی باشه. اگر خوشتون اومد و برام بنویسید، حتما به یک نفر در جهت نوشتن انگیزه دادید. ممنون که وقت گذاشتید و تا اینجا با متن موندید.
