دوجرعه شعر تلخ و یه کم فکر اضافه

کتاب گریه های امپراتور اثر فاضل نظری

یکی از شعراشو با یه کم تامل بخونیم:

{از باغ می برند چراغانی ات کنند/تاکاج جشن های زمـــستانی ات کنند

پوشانده اند (صبح)و تورا (ابرهای تار)/تنها به این بـــــــهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن از چـــــــاه دل مـــبند/این بار می برند که زنـــدانی ات کنند

ای گل گـــــــمان مبر به شب جشن می روی/شاید به خاکــــــــ مـرده ای ارزانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق (رجیم) و (رحیم) نیست/از نقـــــطه ای بترس که شیـــطانی ات کنند

آبـــــــــــــ طلــــب نکرده همیـــشه مـــراد نیست/گاهی بـهـــــــــانه ایست که قــربانـــــــــی ات کنند}(1)

خب بنظرم شرح بیشتر شعرو به خودتون می سپرم ولی

خوشحال می شم که نظراتتون رو توی کامنتا بنویسین و راجب شعر صحبت کنیم...