با یک نگاه کلیشه ای به نظریه تکامل،متوجه میشویم انسان از یک میمون موز دوست به میمون کم مو و خوش تیپ و نسبتا عاقلی تبدیل شده که بجز خوردن موز،از برگ آن برای پوشش خود استفاده میکند.
آیا میتوان گفت این پایان تکامل است؟
مسلما خیلی ها معتقدند نه ،با استدلال به اینکه انسان بعد از مرحله ی مرد لباس موزی تا کنون ،پیشرفت های زیادی کرده است و این تکاملی رونده و صعودی است.
پس...تکامل یعنی تکمیل شدن...نه تکمیل شدن در یک مرحله و پایان در مرحله ی بعدی...بلکه فرآیندی ست در جریان.
درضمن انسان در این فرآیند با موانع بسیاری رو به رو شده و بر بسیاری از آنها غلبه کرده است،حالا یا با صبوری و گذشت زمان یا اقدام بر علیه آن یا هر گونه اقدام بازدارنده ی دیگری.
حالا هر کدام از انسانها،مختارند مرحله ی تکامل خود را انتخاب کنند .
ممکن است یکی بعد از به فرو ش رساندن تمامی نسخه های اولین کتابش به تکامل برسد،یکی پس از رسیدن به نیمه ی گم شده اش،دیگری ترفیع رتبه یا ثروتمند شدن یا...
جا دارد اشاره کنم به هورمونی به نام دوپامین که میتواند قفل مراحل بعدی هر کدام را باز کند:
کتاب پر فروش بعدی
صاحب فرزند شدن
رییس شرکت شدن
ثروت بیشتر
موفقیت بیشتر
...
عنصر ثابت تمام مراحل ،خود انسان است.
او میتواند در مرحله ای توقف کند یا همچنان به پیش رود.
اصلا چرا باید متوقف شود وقتی میتواند از موقعیت ها و امکانات و فرصت زندگی بیشترین بهره را ببرد؟
ولی مقصد کجاست؟
در این دنیا هر چیزی و هر جایی میتواند مقصد باشد.
حتی ربات ها هم برای مقصودی طراحی شده اند.
اما تفاوت تو در این مبحث با یک ربات چیست؟
چه تفاوتی بین تو و یک ربات هست وقتی تو برای حل یک مسئله یک ساعت زمان نیاز داری ولی او در عرض چند ثانیه آنرا به جواب میرساند؟
ربات مسیر را نمیبیند،حس نمیکند،صرفا طی میکند.
ولی تو میبینی از چه راه هایی استفاده میکنی،هرگاه به حل مسئله دور یا نزدیک میشوی متوجه شده و آنرا احساس میکنی،حتی میتوانی مسئله را با خودت زیر دوش ببری و با آن بحث کنی...
آن منبع غنی و تمام نشدنی زندگی و احساس در درون تو ،به همه چیز معنا میدهد
همه چیز...
نه فقط دستاورد یا مقصد
و دقیقا به همان دلیل تو باید به کاری که میکنی علاقه داشته باشی چون تو ربات نیستی،حس میکنی.
تو نباید به پاداش های بیرونی و تکامل ظاهری وابسته شوی
تکامل اصلی در درون تو رخ میدهد
هر بار که ادامه میدهی
هر بار که از مسیر لذت میبری
هربار که کوله باری از تجربه را رو به رویت پخش زمین میکنی و میدانی که تا چه حد پیش آمده ای ولی حس میکنی هنوز کافی نیستی
اینجاست که باید یاداوری کنی
پیش رفتن ،بر رسیدن ،مقدم است!
همه پیش میروند
اگر بشریت تا به اینجا امده دلیلش چیزی جز پیش رفتن نبوده است.
تو هم به پیش برو
قرار نیست هر چه سریعتر موشک درونت را راه بیندازی،بیا از درست کردن هواپیما های کاغذی شروع کنیم!
به پیش برو
و از حرکت باز نایست
و این داستان تکامل توست!
