نوشته بود که: کاش گاهی اندکی بخندیم، چون خندیدن ما چیزی از اندوه زندگی کم نمی‌کند...
به نظر جمله جالبی می‌آید، اما از دیدگاه من اینطور نیست.
مگر زندگی با ما چه کرده که انقدر اندوهگین توصیفش کنیم؟
زندگی جریان خودش را دارد. راه خودش را می‌رود طبق قانونی که برایش تعریف شده.
ماییم که در این جریانِ زندگی، اندوه میریزیم و آلوده‌اش می‌کنیم... ماییم که در این جریان زندگی شنا می‌کنیم، دست و پا میزنیم، ناشیانه و مغرضانه و ابلهانه؛ و در نهایت گرفتار موج‌های خودمان می‌شویم!
اشتباهاتمان را گردن زندگی نیاندازیم...
زندگی گوشه‌ای نشسته و نان و ماستش را می‌خورد!
اگر دوست داشتید اینستاگرام من رو دنبال کنید :)
