مدتی بود که در ذهنم دوست داشتم سوار بوگاتی شیرونم بشم و از قصرم بزنم بیرون ولی الان فکر میکنم که اگر سوار بر پراید از آپارتمان 60 متری هم بیایم بیرون بازم همان لذت را میدهد!!
پایان متن هم عقیده می شویم فکر میکنم...
در واقع شاید باورتان نشود ولی لذت درونی که کسب می کنید از گزینه دوم بیشتر از گزینه اول است(منظور از گزینه اول زندگی تجملاتی و گزینه دوم ساده زیستیه)
چرا اینطوری فکر میکنم ؟
چون اگر گزینه‌ی اول را داشته باشم
اول از همه که باید به فکر مراقبت و نگهداری از اون باشم که مبادا خط وخشی بیوفته و از قیمتش کم بشه یا نه دزدنش و ...(جا داره بگم اولی که آیفونX اومده بود یکی از دوستام 10تومن داده بود خریده بود و بعد با خودش بیرون نمیاورد که یوقت خراب نشه یا ندزدن و...) و در کل حس نگرانی میاره داشتن چیزای گرون ولی وقتی یه چیز ارزون داشته باشی دیگه حتی خط و خشی هم بیفته واست زیاد مهم نیست چون میدونی زیاد ضرر نکردی.
دوم اینکه چشم بقیه دنبالمه و خوب دلشون میخواد و احساس حقارت ممکنه بکنن در قبال نداشتنش! و این اعتقاد رو هم دارم که کلا باید سطح زندگیت در حد مردم باشه اگه خیلی بری بالا شهر و کلا از جامعه مردمی دور باشی از مسلمونی به دوره...
سوم اینکه باتوجه به مقالات و چیز هایی که جدیدا خواندم متوجه شدم طبق تحقیقات افراد با زندگی خیلی ساده و مینیمالیسم بسیار لذت بیشتری از زندگی می برند تا افرادی که خیلی اسباب مسباب دارند و خیلی تجملاتی اند! چون اینگونه افراد دیگه زیاد بفکر این نیستن که مثلا الان می‌خوام تخم مرغ آب پز کنم از زودپز استفاده کنم یا تخم مرغ آب پز کن یا بخارپز یا اجاق گاز یا ... سریع تخم مرغ رو میندازن تو کتری میزارن روی آتیش تا بپزه ( حالا نه دیگه در این حد هم مینیمال یک قابلمه و گاز باید داشت حداقل ?) یا مثلا توی ماشینشون 20تا آپشن جور واجور ندارن که مثلا وقتی گل گیر عقب خاکی شد یادشون بره گل گیر تمیز کن های عقب رو روشن کنن تا تمیزش کنه و... (درمورد مزایای زندگی مینی مالیسم هم تحقیق کنید کلا خیلی جذابه)
چهارم یک چیزی که همین چند روز پیش سرش بحث کردیم و به شدت همه باهاش موافق بودن (و البته درموردش یه خلاصه کتاب هم شنیده بودم) زندگی تون هر طوری که باشه توش عادت می کنید و احساس درونیتون یکسانه به طور مثال من الان چه بوگاتی شیرون داشته باشم و چه پراید133 بعد از یکی دو هفته برام طبیعی میشه و انگار که خیلی چیز معمولیه و اصلا دیگه برام خاص نیست.
به چیزای کوچکی که داشتین فکر کنید مثلا من آرزو داشتم یک گوشی لمسی داشته باشم و وقتی که خریدم هم خیلی ذوق داشتم ولی بعد از یک هفته دیگه برام مهم نبود و انگار همه عمر گوشیم همین بوده... بوگاتی هم طبیعی میشه و دیگه با پراید فرقی نخواهد داشت براتون..(منظورم حس درونیتونه وگرنه این کجا و آن کجا)
بحث رو طولانی نمی کنم اگر موافقید یا مخالف برام کامنت کنید به شدت مشتاقم.
پ.ن: اینایی که گفتم مربوط به کسیه که الان توانایی زندگی کردن به سبک اول رو داره ولی داره به سبک زندگی دوم زندگی میکنه نه ماییه مثل سبک دوم هم به زور زندگی میکنیم :)
پ.ن2: جانه ما الان کامنت ندید توی پراید امنیت جانی نیست و آپارتمان فلانه و... اینا همش مثال بود لب مطلب این بود که زندگی ساده لذت بخش تر از تجملاتی بودنه
