بسم الله الرحمن الرحیم!
به نام خدای تصویرگر!
اگر شما مقاله‌ای بنویسید که در اون بعضی مسائلِ علوم انسانی رو به ریاضی وصل کنید و سپس بعضی متخصصان ریاضی بیایند و مقاله‌ی شما رو بخونن ممکنه فکر کنن که شما شعر گفته‌اید!!
این فکرشون به این دلیله که در جامعه‌ی آکادمیک، «مدل‌سازی ریاضی» محدود شده و در عمل، کسی اجازه نداره ریاضیات جدید بسازه (البته در عمل! چون به صورت تئوریک، بی‌اشکال‌بودنش قابل‌اثباته!).
در جامعه‌ی آکادمیک، راه برای قراردادسازی تنگ شده (این عقیده‌ی منه).
به همین دلیل هست که شما وقتی میاید در یک مقاله، علوم انسانی رو به ریاضی وصل می‌کنید همه شگفت‌زده و زوق‌زده می‌شن! این در حالیه که باید کارِ شما بسیار طبیعی به نظر می‌رسید! شما باید اجازه داشته باشید به راحتی، یک ریاضی جدید به نام خودتون ثبت کنید، با قراردادها و زبانِ کاربردی‌تر (کاربردْ برای فضایی که قراره با «همون‌ریاضی‌تون» مجسّم بشه دیر یا زود…! و تَجسّمِ فضایی که ممکنه فقط با «گذرِ زمان» ممکن بشه)!
پس در یک دولت انقلابی باید چنان کار بشه که
با شما (به عنوان کسی که نیّتِ ریاضی‌سازی کرده) همراهی کنند و در ریاضی‌سازی (=ابداع ریاضیات جدید)، احساس تنهایی نکنید! و من هم‌اکنون این رو از آیت‌الله رئیسی مطالبه دارم!
اما جامعه‌ی آکادمیک متاسفانه راه رو برای شما بسته.
اگر دوست داشته باشید می‌تونید مقالات من رو در ویرگول درباره‌ی ریاضی و مدل‌سازی ریاضی ببینید. https://virgool.io/@science
البته کانالی هم در سروش دارم http://sapp.ir/sanjesh_riazi (که به فکر انتقال‌ش به ایتا هستم)
و همچنین کتابی رو استاد سید مرتضی حسینی الهاشمی نوشته‌اند به نام «تحول در ریاضیات، لازمه‌ی تحول در علوم انسانی»
و همچنین مصاحبه‌ی این استاد در این لینک https://mehrnews.com/xMCdW
