دارکوب وار

✍?با دقت به دارکوب نگاه کن ببین آن چنان سر گرم کار خودش هست که از اطرافش چیزی نمیفهمد، مرتب با نوک دراز خود نوک میزند،پی در پی
صدای تق تق آن را به وضوح میشنوی با سرعت تمام نوک میزند به تنه ی درخت اَره برقی و مته ندارد. اما تنه سخت ترین درخت ها را سوراخ می کند و در دل شان لانه می سازد.
دارکوب با ضربه های سریع، کوتاه اما پشت سر هم درخت ها را سوراخ می کند. نه سردرد می گیرد و نه خسته ،میشود تا لحظه ای هم که موفق نشود دست از کار نمی کشد نه ناامید می شود و نه پشیمان. دارکوب به خودش ایمان دارد که توان سوراخ کردن تنه درخت را دارد
در اطراف ما دارکوب های آدم نمایی هستند که با نوک زدن های مکرر، با سماجت و بدون خستگی، به زندگی افراد نفوذ می کنند و کنگر خورده ولنگر می اندازند
خستگی سرشان نمی شود، به نبوغ خود ایمان دارند و تا وقتی که پیروز نشوند دست از آن نوک زدن های مکرر برنمی دارند.
دارکوب وار در حریم دیگران برایش لانه می سازد و زندگی می کند، دارکوب حیوان مزاحمتی برای دیگر دارکوب ها ندارد اما آدم دارکوب نما حفره سیاهی را درزندگی دیگران بوجود می آورد،درشاخص رفیق دل آدم را خالی می کند،و به هدفش که رسید می رود سراغ درخت زندگی آدم دیگری
هدفش نوک زدن به روح و روان دیگران است، نوک زدن ودخالت های ازسردلسوزی،،پند،نقد وحتی کمک در میان جمع دوراز شخصیت انسان است نیش زدن فقط قلب طرف را سیاه نمیکند،اورا نسبت به آدم ها بدبین و متنفر می سازد حفره های سیاه یاس ناامیدی،سخنانی مثلا خیر خواهانه تذکراتی.که درجمع سوهان روح میشود نه چراغ راه،چقدر خوب میشود اگر نیت خیر باشد، فقط آنکه همیشه حاضر است بداند، ودو طرف چه رفتار های دارکوبانه ای که انسانی را از راهی که در پیش رو داشته منحرف ودل زده نموده،، آدمی را آنطور که در جمع هست قبول داشته باش، خوبی و کاستی هایش را در خفا یاد آوری کن، خدایا ما را دانشی عطا فرما تا به اشتباه دیگری را قضاوت نکنیم، قلبی عطا فرما مملو ازعشق، ایثار، فداکاری،الهی آن ده که خود دانی نه آن که من خواهم، که تو بر امور زندگیم داناتری، داده هایت را شکر، ونداده هایت را صبر الهی لحضه ای مارا را به خود وامگذار که از زیان کارانیم،، الهی وربی، من لی غیرک،،