امروزه مهم ترین نکته در توسعه نرم افزار توان تطبیق با شرایط و نیازهای کاربر و محیط در زمانی محدود است. به همین دلیل نیاز به ابزارهایی با انعطاف بالا و قابلیت تغییر در اولویت قرار گرفته اند. بانک داده MongoDB یک پایگاه داده قدرتمند ، انعطاف پذیر و مقیاس پذیر است. این توانایی مقیاس بندی را با ویژگی هایی از قبیل شاخص های ثانویه ، نمایش داده شدگان ، مرتب سازی ، مصالح و شاخصهای فضاپیما ترکیب می کند.
نیاز به انعطاف پذیری موجب شده است زبان های و بانک های داده پویا جایگزین ساختارها و ابزارهای ایستا در گذشته شوند. بانک های رابطه ای با تمامی مزیتی که در بر دارند ساختارمندی را به قیمت زمان طولانی برای طراحی بدست می آورند. تغییرات در آن با مشکلات همراه است. داده های بزرگ با رشد انفجاری آن به سرعت بانک های داده سنتی را دچار چالش می کند.
به همین دلیل در ابزارهای جدید توسعه نیاز به طراحی اولیه به حداقل رسیده است. ساختارمندی تا حدی که به اصل برنامه مشکلی ایجاد نکند به تاخیر افتاده است. مونگو می تواند برخلاف بانک های داده رابطه نیاز به ساختاری خاص نیست. سرعت پردازش نسبتا بالایی دارد به راحتی با ابزارهای تحلیلی داده ارتباط برقرار می کند. و به راحتی قابل توسعه بر روی چندین ماشین است.
خوشحال می شوم نظر شما را در مورد مقایسه بانک های رابطه با بانک های غیر رابطه ای یا زبان های ایستا در مقابل زبان های پویا بدانم ترجیح شما کدام است؟
