در دنیای ظاهر محور امروزی، هر گونه نقص ظاهری جزئی نیز می تواند موجب برانگیختن احساس شرم در افراد شود. گرچه، گاهی اوقات یک مشکل ظاهری کوچک ممکن است نشانه ی یک بیماری زمینه ای باشد. در حالیکه رگ های قابل مشاهده ی کوچک مانند رگ های عنکبوتی فقط یک دغدغه زیبایی محسوب می شوند، رگ های واریسی بزرگ، متورم و تیره اغلب اوقات نشان دهنده ی یک مشکل جدی در رگ های بزرگ پاها هستند.
این مشکل زمینه ای، ممکن است شدیدتر شود. با اینکه رگ های واریسی روی پاها بیرون می زنند، نباید به پوشاندن آنها اکتفا کنید، بلکه حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.
رگ های واریسی، رگ های سطحی متورم و قابل مشاهده ای هستند که عرض آنها 3 میلی متر یا بیشتر می باشد. این رگ ها معمولاً روی زانو، ساق پا یا پشت زانو ظاهر می شوند. سایر رگ های قابل مشاهده مانند رگ های عنکبوتی و رگ های رتیکولار یا شبکه ای اغلب با رگ های واریسی اشتباه گرفته می شوند. با اینکه این رگ ها مانند رگ های واریسی، به رنگ آبی یا بنفش هستند، اما اندازه کوچکتری دارند و برجسته نیستند.
رگ های عنکبوتی، رگ های قابل مشاهده ای هستند که عرض آنها از 1 میلی متر کمتر است و به شکل خطوط صاف، سیاه و کوچکی دیده می شوند. رگ های رتیکولار، مقداری پهن تر هستند و عرض آنها می تواند از 1 تا 3 میلی متر باشد. رگ های عنکبوتی و رگ های رتیکولار مانند رگ های واریسی معمولاً روی پاها ظاهر می شوند اما می توانند روی صورت نیز تشکیل شوند.
رگ های واریسی برخلاف رگ های عنکبوتی و رتیکولار معمولاً براثر نارسایی مزمن وریدی (CVI) ایجاد می شوند. این شرایط، یک مشکل جدی است که می تواند پیشرفت کند و منجر به عوارضی از جمله موارد زیر شود:
• ورم پاها (اِدِم)
• زخم وریدی
• شرایط جدی لخته ی خون مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT)
نارسایی وریدی که رفلاکس وریدی نیز نامیده می شود، به جریان بازگشتی خون در رگ ها گفته می شود که به علت مشکلی در دریچه رگ ها رخ می دهد. خون وریدی در پاها از طریق دو رگ اصلی پا به قلب بازگردانده می شوند: سیاهرگ های عمیق و سیاهرگ های صافن. سیاهرگ های عمیق همانطور که نام آنها نشان می دهد، رگ های بزرگ عمیقی در پاها هستند که در عضلات قرار گرفته اند.
سیاهرگ های صافن بزرگ، درست در زیر پوست در امتداد قسمت داخلی پاها جریان دارند. دریچه های موجود در سیاهرگ های صافن به صورتی طراحی شده اند که خون به سمت قلب جریان پیدا کند، اما از بازگشت خون به عقب جلوگیری می کنند. سیاهرگ های صافن بزرگ، در نزدیکی کشاله ران به سیاهرگ عمیق – سیاهرگ فمورال – میپیوندند. فشار خون در سیاهرگ فمورال، از فشار خون در سیاهرگ صافن بیشتر است، اما دریچه ها از بازگشت خون به سیاهرگ صافن جلوگیری می کنند.
زمانی که دریچه ها دچار مشکل می شوند و به طور کامل بسته نمی شوند، خون در سیاهرگ فمورال با فشار بالا به سیاهرگ صافن با فشار پایین تر برمی گردد. خون اضافی کم کم در رگ های سطحی مانند رگ های مچ و ساق پا جمع می شوند. این خون جمع شده موجب التهاب رگ ها و واریسی شدن آنها می شود. علل دیگری برای تشکیل رگ های واریسی وجود دارد که کمتر شایع هستند.
حدوداً از هر چهار فرد بزرگسال، یک نفر دارای رگ های واریسی می باشد. ژنتیک، نقش مهمی در ابتلا به رگ های واریسی بر عهده دارد. اولین عامل خطر رگ های واریسی، ابتلای یک از اعضای این خانواده به این شرایط است. دیگر عوامل خطر عبارتند از:
• زن بودن
• بالارفتن سن
• اضافه وزن یا چاقی
• بارداری
• سیگار کشیدن
• ایستادن یا نشستن به مدت طولانی
بهترین درمان برای رگ های واریسی توسط متخصص عروق انتخاب میشود، بسته به شرایط بدنی بیمار و میزان عود واریس اما گزینه هایی مانند اسکلروتراپی، جراحی، فلبکتومی و درمان واریس با لیزر از جمله گزینه های درمانی پیش روی شماست.
