انیمیشن روح که قرار بود تابستون 2020 اکران بشه بالاخره در آخرین روزهای سال اکران شد و در همین دو هفته کلی دیده شده و نظرات خوب گرفته. به باور خیلی‌ها این فیلم کاملا حرف‌های فلسفی میزنه و میخواد جواب خیلی از سوالات آدمها در مورد زندگی، مرگ، معنا، هدف و رسالت زندگی بده.
این فیلم شاید میخواد نشون بده که ارزش زندگی به خود زندگیه نه چیزهایی که ما به عنوان معنا یا رسالت تعریف می کنیم و خود زندگی لحظه به لحظه باارزش و بامعناست حتی وقتی هیچ کار خاص یا فوق العاده ای نمی کنیم و فقط نظاره گر اون چیزی هستیم که داره اتفاق میفته
و حتی اگه به چیزهایی که همیشه آرزوشونو داشتیم برسیم و اون هدف و رسالت مون رو محقق کنیم و به تعریف خودمون و دنیا موفق بشیم، بازم ممکنه اون حسی که انتظارش رو داشتیم پیدا نکنیم چون ارزش زندگی به این چیزا نیست و به قول یکی از اون جری ها در زندگی قبل از تولد، هدف، اون چیزی نیست که ما بخاطرش به این دنیا میاییم
همونطور که دوروتی میگه، یه ماهی یه روز میره سراغ ماهی های پیر و می پرسه من دنبال اون چیزیم که بهش میگن اقیانوس، اونا هم با تعجب نگاهش می کنن و میگن اقیانوس؟همین الان داخلش هستی. ماهی جوان هم میگه این، این که همش آبه، من دنبال اقیانوسم!
و یا وقتی دز به جو میگه چطور برخلاف چیزی که جو فکر می کرد اون برای آرایشگر شدن ساخته شده، واقعا اینطور نبوده و شرایط اونو وادار کرده وارد این حرفه بشه و وقتی جو فکر میکنه پس چون نتونسته چیزی رو که براش ساخته شده رو زندگی کنه، ناراحته، دز میگه که اصلا اینطور نیست و اون خیلی هم خوشحاله
یکی از چیزایی که این فیلم میگه شاید این باشه که اشتیاق، علاقه، هدف و حتی موفقیت چیزهایی هستن که ما درست کردیم تا زندگی رو باهاشون تعریف کنیم ولی زندگی بی نیاز از هر تعریفیه، زندگی خودش هدف و معنای خودشه و ما هستیم که راه رو گم کردیم و داریم هر لحظه برای رسیدن به چیزایی که خودمون ساختیم صرف میکنیم و فکر می کنیم اگه به اونها نرسیم زندگی مون به قول جو هیچ ارزشی نداشته.
ما قرار بوده بیایم به این دنیا تا روح مون زندگی رو تجربه کنه ولی به قول 22 این دنیاست که روح آدمها رو خرد می کنه و خیلی هاشون میشن مثل روح های گم گشته که نه راه پس دارن نه راه پیش و در یه برزخی گیر افتادن و احتیاج به کمک دارن چون ارتباط شون با زندگی قطع شده.
این انیمیشن یه اشاره جالبی هم به شکل گیری شخصیت ما قبل از تولد و تصادفی بودن اون میکنه وقتی جری ها بدون هیچ دلیل خاصی ویژگی های خاصی رو به روح هایی که هنوز متولد نشدن میدن. شاید میخواد با این موضوع بگه که اونقدرها هم مهم نیست که ما با چی به دنیا میایم چون این ویژگی های شخصیتی در نهایت به همون هدف و دستاوردهای ما تو زندگی کمک می کنن پس خیلی مهم نیستن.
مهم اون بارقه درونی ماست که قبل از ورود به این دنیا به همه ما یکسان داده میشه تا باهاش بتونیم زندگی رو لحظه لحظه تجربه کنیم و قدر بدونیم.
لینک‌های من: اینستاگرام - وب‌سایت
