از کودکی تا مکتب تکرار و گروه اهل نوشتن

از کودکی:

شخصن منتقد وضع موجود هستم از لحاظ تربیت خانوادگی‌‌ام.

اما والدینم دو نقطه‌ی روشن داشتند:

کتاب‌خواندن و ورزش

از کودکی مادرم برایم کتاب می‌خواندند. چند هفته یکبار هم از طرف کانون پرورش فکری برای من و خواهرم کتاب فرستاده می‌شد.

هیجان آمدن بسته‌های پستی، بازکردن و غافلگیر شدنش هنوز یادم هست.

کتابهای کودک با تصاویر زیبا، بوی کاغذ و لبخند

کتاب شعر، داستان و دفتر نقاشی

از کودکی تا قبل از کنکور به کلاس‌های مختلف ورزشی می‌رفتم.

ژیمناستیک، بدمینتون، بسکتبال و ایروبیک

البته هیچگاه به سراغ رقص نرفتم.

فقط یکبار سی‌دی‌های جناب خردادیان را برای تمرین گرفتم اما بخاطر عدم اصلاحات ارضی ایشان در آن زمان، کاملن منصرف شدم.

تا مکتب تکرار:

روزی در وبینارهای روزانه‌ی اهل نوشتن شاهین کلانتری گرامی

موضوع تکرار، ماهیت و فوایدش را مطرح کردند.

قرار شد از اول امسال، محتوایی را هر هفته تکرار کنیم.

فیلم، فایل صوتی، مقاله و یا هر چیز دیگری.

من یک کلیپ رقص انتخاب کردم.

برایم چالش‌برانگیز و هیجان‌آور بود زیرا تاکنون تجربه‌اش را نداشتم.

بعد از سه ماه تمرین هفتگی، متوجه شدم:

آنچه حرکت‌ها را به رقص تبدیل می‌کند پیوند بین آنها است.

و گروه اهل نوشتن:

به یاد پیوند میان اعضای گروه اهل نوشتن افتادم.

تا به حال فکر کرده‌اید که: چرا انرژی یک ترکیب همواره بیشتر از انرژی تک‌تک اجزاست.

بخاطر پیوندها

انرژی پیوندی میان اجزایی که ترکیب را می‌سازند، علت این اختلاف انرژی است.

بخاطر همین هم انرژی گروه اهل نوشتن همواره بیشتر از انرژی تک‌تک ما برای نوشتن است.

در طول زمانی که با هم هستیم ترکیبی را تشکیل داده‌ایم از دوستی، اشتیاق و نوشتن.

افتخار می‌کنم که عضوی از این گروه بی‌نظیر هستم.

از شاهین کلانتری گرامی و صبا مددی عزیز برای تشکیل و مدیریت گروه، بی‌نهایت سپاسگزارم.

با احترام

شادی صفوی