از عنوان مرحله‌ی صفر یاد قانون صفرم ترمودینامیک می‌افتم.
استاد فیزیکم سر کلاس، می‌گفتند: وقتی سه قانون ترمودینامیک وضع شد، یک قانون دیگر هم کشف شد که از همه مهمتر بود پس آنرا قانون صفرم ترمودینامیک نامیدند.
مرحله‌ی صفرم هم بنظرم از همه‌ی مراحل انجام تکنیک‌های روانشناسی، مهمتر است و آن رسیدن به نقطه‌ی شروع برای استفاده از هر تکنیکی است که می‌آموزیم.
برای مثال: نامه‌ای به حال بد را بخاطر دارید؟
مرحله‌ای که وقتی حالم بد است، دفترچه‌ام را باز کنم و جملاتم را بخوانم مرحله‌ی صفر است. (مهم‌ترین مرحله)
مرحله‌ی صفر مانند غلبه بر اصطکاک ایستایی در آغاز حرکت جسم است که همواره بیشترین مقاومت محسوب می‌شود.
من فکر می‌کنم آغاز بکاربردن هر تکنیک جدیدی، مرحله‌ی صفر انجام آن تکنیک است.
مهم‌ترین از این بعد که: من به جایی رسیده‌ام که کاملن نیازمند یادگیری موضوع جدید هستم. آمادگی من در این نقطه مرا در حالت دریافت از لحاظ آموزشی، قرار می‌دهد.
مانند زمانیکه من می‌دانم حل‌مساله یک مهارت ضروری در دنیای مدرن است.
اما اگر زمانیکه دچار مساله شده‌ام به یاد تکنیک حل‌مساله بیفتم و همزمان بر روی استفاده از آنها تمرکز کنم. آنگاه می‌توانم مراحل را تک‌به‌تک طی‌کنم.
چند دقیقه‌ی قبل شما در مرحله‌ی صفر خوانش نوشتار من بودید.
زمانیکه از بی‌شمار محتوا در فضای دیجیتال بر روی لینک صفحه‌‌ی من کلیک کردید.
خواندن نوشتار
لایک‌کردن
نظردادن
فرستادن لینک برای دوستان
و...
بدون طی‌کردن «مرحله‌ی صفر» یعنی بازکردن صفحه بی‌معناست.
شما چطور فکر می‌کنید؟
با سپاس
شادی صفوی
