من فکر می‌کنم برای استفاده‌ی بهتر از زمان باید فکری کرد.
الآن که در ایام عید نوروز هستیم و همه‌ی مردم، یا در مسافرت به‌سر می‌برند یا در خانه مانده‌اند بهترین زمان است.
زمان مناسبی است برای کارهایی که دوستشان داریم و تاکنون برای عدم مراجعه به آن بهانه آورده‌ایم.
حالا که فرصتش هست باید تنبلی را کنار گذاشته و به سمت عملی کردن آن‌ها حرکت کنیم.
مثلا می‌توانیم به نوشتن یا نقاشی و… بپردازیم.
نوشتن می‌تواند گزینه‌ی خوبی باشد.
مهم نیست که نوشتن توسط دست انجام شود یا رایانه.
آنچه که مهم است نوشتن و بهره بردن از آرامش نهفته در آن است.
منظورم از نوشتن ابدا خلق اثر نیست، این نوشتن می‌تواند شامل نوشتن وقایع روز باشد یا حتی نوشتن از روی کتابی که دوستش داریم.
مهم این است که فقط بنویسیم در چه مورد اصلا اهمیت ندارد.
هنوز دستمان را از روی کاغذ یا کیبورد رایانه برنداشته‌ایم لبخندی از سر رضایت روی لب‌هایمان نقش می‌بنند.
مثلا یکبار وقتی در تاکسی یا ماشین شخصی‌تان نشسته‌اید تا خود را به منزل برسانید شروع به نوشتن کنید.
به‌جای حرص خوردن از ماندن در ترافیک و خرد شدن اعصاب‌تان فقط بنویسید.
من این کار را انجام داده و غرق در لذت شدم.
وقتی ماشین به حرکت درآمد تا زمانی که متوقف شد نوشتم.
سرم را که بلند کردم متوجه شدم که به مقصد مورد نظر رسیده و زمان پیاده شدن فرارسیده است.
حس عجیبی بود.
در ذهنم خود را شماتت کردم که چرا تاکنون این کار را نکرده بودم؟!
ساعات زیادی را در ترافیک‌ها هدر داده‌ام درحالی که با انجام چنین کارهایی می‌توانستم از آن‌ها بهره‌مند شوم.
یا مطالعه‌ی یک کتاب هم می‌تواند پیشنهاد خوبی باشد.
اگر بیاموزیم از لحظه‌هایمان نهایت استفاده را ببریم احساس بطالت نخواهیم کرد.
یا حداقل این احساسات منفی در وجودمان به حداقل می‌رسد.
خب و اما جمله‌کوتاه امروز:
آنقدر خودت را سرگرم کار موردعلاقه‌ات کن تا متوجه گذر زمان نشوی.
