نبايد اين روزها را با تمام بدحالی‌هايش از ياد برد! روزهايی که کم و بيش هفته‌يی قبل آغاز شد: از ۲۴ آبان ۹۸ ...
درست زمانی که به قطعی اينترنت فکر می‌کنيم - حالا به هر دليلی که باشد، از عادت و اعتياد وب‌گردی بگير تا ضرورت کاری و اشتغال بر خط و تبادل نامه‌ها و پيام‌های اينترنتی و فعاليت رسانه‌يی - تصوير بزرگ‌تر را از ياد می‌بريم که چه چيز مهم‌تری از ما دزديده شده و می‌شود!
زمان را باخته‌ايم! اعتماد را باخته‌ايم! احترام را، کرامت انسانی‌مان را ...
حتا اگر از ريال ريال زيان اقتصادی حرف نزنيم و ما به التفاوت مخارجی که توی پاچه‌مان رفته - دولت‌مردان چه سخت می‌کوشند آسوده‌خيال‌مان کنند که نه، چيزی گران نخواهد شد!
و جدا از اين کميت‌ها و کيفيت‌ها که برای هر يک از ما و در انفرادمان قابل تعريف‌اند، در مقياس اجتماعی با در نظر گرفتن مجموعه‌یی از آدم‌ها، چه جان‌ها که باختند (اگر من و تو زنده‌ايم اکنون) ...
آری، هيچ يک از اين باخت‌ها را نبايد به فراموشی سپرد، حتا اگر برای کسی بخشايشی در کار باشد ...
پی‌نوشت: نوشته‌ی حسام‌الدين مطهری را هم بخوانيد.
