بخش زیادی از بی حوصلگی های ما در کارها به خاطر اینه که رسیدن به اهداف رو سخت میدونیم. فرقی هم نداره که این اهدافِ دوست داشتنی و دلچسبمون، مادی باشه یا معنوی. به قول شاعر "پای ما لنگ است و منزل بس دراز - دست ما کوتاه و خرما بر نخیل". وقتی هدف رو دور از دسترس می بینیم براش تلاش نمی کنیم و در نتیجه هر روز ازش دورتر میشیم و به مرور افسرده میشیم. یا اگر هم تلاش بکنیم، با تمام توان تلاش نمی کنیم و بخشی از استعدادمون رو از دست میدیم! مقاله امروز که خوندنش هم سریع و آسانه، بر این موضوع تکیه داره که رسیدن به هدف، آسانه و هرچی هدف‌مون بزرگتر باشه، رسیدن بهش آسان تره. به علاوه بخشی از مقاله به این می پردازه که دین داری هم آسانه. گمانِ قریب به یقین دارم که بخش مهمی از دین گریزی هامون به خاطر اینه که نزدیک شدن به خدا رو و ظهور امام زمان رو و رسیدن به حاجات‌مون رو سخت میدونیم. -۱-
این مقاله، درباره قانون دستیابی به هدف حرف میزنه. قانون یعنی گفته‌ای که مو لای درزش نمیره، همیشه و همه جا و برای همه کس، فارغ از دین و کشور و روزگاری که درش زندگی میکنه، درسته.
اون زمان که خداوند جسم انسان را آفرید و به روحش متصل کرد گفت آفرین به خودم! چه کردم! -۲-
و بعدش فرمود من در زمین جانشین میذارم، جانشینی که طبیعتاً دو ویژگی داره 1. همه توانایی های خودم رو در او گذاشتم: علم بی نهایتم، قدرت بی انتهام، ثروت پایان ناپذیرم، حیات ابدیم و مهر و زیبایی وصف ناپذیرم. 2. مثل خودم هم ازش انتظار دارم: بخشندگی بی انتها، عفو و گذشت بی نهایت، تدبیر امور همه مخلوقات و آفرینش موجودات جدیدی که لازم هستن.
این که چی شد که هر دوی این موضوع داره با تأخیر اتفاق می افته، موضوعی هست که جای بحثش اینجا نیست، اما بارها اتفاق افتاده (به صورت شخصی) و حتماً در نزدیکی های پایان عمر دنیا به صورت جمعی اتفاق می افته. اما ما الان زنده ایم و الان می خوایمش و میخوایم روشش رو بدونیم و بریم تا بهش برسیم، البته به آسانی!
هرچی هدف بزرگتر، دستیابی بهش آسان تر
در نگاه توحید کاربردی، این ما نیستیم که تلاش می‌کنیم تا به چیزهای خواستنی‌مون برسیم. بلکه خداست که دائم داره چیز ها رو به سمت ما هل میده. نقش و اثر ما، جذب كردن یا نكردنِ اون چیزهاست. در واقع چیزها هر روز از هر سو میان دور و بر ما میچرخن و ما بخشی شون رو می‌پذیریم و بخش خیلی بزرگیش رو پس میزنیم و برمیگردونیم. متاسفانه نقش ما معکوسه. هدایا مثل آبشار همیشه از بالا به پایین با سرعت و حجم فراوان داره فرود میاد ولی ما کاسه هامون کوچیکه یا اصلاً کاسه نداریم. خدا برای ما همه لذت ها و خوشی ها و خوشبختی ها رو می خواد: جسمی - اقتصادی - معنوی - اجتماعی - جنسی - اخروی و غیره.
گفته‌ی داخل کمانک: (ممکنه کسی بگه اینها صرفاً خوش‌بینی هست، از کجا اینا رو میگید؟ قرآن کریم، مرجع دینی مسلمانان، می فرماید بگید: خدایا در دنیا و آخرت به ما چیزهای خوب بده -۳- می فرماید از بخشش زیاد خدا بخواهید -۴- می‌فرماید بگید: پروردگارا به ما زن و فرزند جذاب هدیه بده -۵-. اگه نخواد این دعاها رو مستجاب کنه، چرا می فرماید اینا رو بگید؟!!) کمانک بسته
در این بین، هیچکس نمیتونه هدایای خداوند رو برگردونه، جز خود ما؛ عدم شایستگی برای اون هدیه‌ها، اخلاق های بد، قدر هدایا رو ندونستن، دهنده هدیه رو فراموش کردن، ستم کردن، خود رو کوچک پنداشتن و از دست دادن آمادگی برای رشد بیشتر و هدایای بزرگتر (= بسنده کردن به همون هدیه).
حالا بیاید به این پرسش فکر کنیم که اگه انسان به این رشد برسه که هدف های خیلی بزرگ رو بخواد، درون کالبدش و در جهان بیرون چه اتفاقی میفته؟
هدف های انسان ها معمولاً محدود میشن به داشتن رفاهیات زندگیشون شامل خرید خونه یا بزرگ کردن خونه، اضافه کردن تزیینات گران قیمت به خودشون یا خونه شون، خرید ماشین یا ماشین های گران قیمت، سفر های گران قیمت و چیزهایی از این دست. حتی با کمال تعجب، داده های آماری حاکی از اینه که انسانها خواستن این چیزها رو با خواستن شادی به طور همزمان طلب نمی کنن! یعنی حتی به قیمت از دست رفتن شادی و آرامش شون، باز هم این چیزها رو میخوان.
اما در آن سوی مخالف، هدف های بزرگ چطورین؟ برای مثال کسی که میخواد اونقدر پولدار بشه که بتونه مدرسه بسازه، اونقدر دانشش زیاد بشه که بتونه دانشجوهای زیادی رو سرپرستی کنه و برای کشورش جنبش علمی راه بندازه، شرکتش بتونه کالاهای دانش‌بنیان زیادی بسازه و کشورش رو از واردات بی نیاز کنه، فرزندی داشته باشه که از جون و دل برای کارهای خوب و منافع مردم کار کنه و و و
ویژگی هدف های بزرگ اینه که منفعتش افراد بیشتری رو شامل میشه و فردگرایی و خودخواهی رو از انسان دور میکنه. همزمان با این حال روحی، جسم فرد هم سالم تر میشه، حسادت و حرص و بخل کمرنگ میشه، بهره برداری از همه استعدادهای موجود در اطراف، برای اون فرد راحت تر میشه. افراد بیشتری دوست دارن کمکش کنن تا به هدفش برسه و ... . این عوامل بیرونی و درونی دست به دست هم میدن که رسیدن به اهداف بزرگ رو آسان کنن.
تنها کسی که این قدرت رو داره که هدایای خداوند رو پس بفرسته، خودتی. افکارت رو درست کن.
بخش پایانی این مقاله رو اختصاص میدم به دین داری آسان، یعنی رسیدن به اهداف معنوی، اونهم به آسانی! دین داری از اون چیزی که بهمون گفتن، خیلی آسان تره. در نتیجه رسیدن به اهداف معنوی هم آسان و نزدیکه چون خواسته خداوند از ماست و برای نزدیک کردن و رسوندن ما به خودش، هزاران فرشته رو در شب و روز مامور کرده -۶-
فهرست زیر رو بخونید و تلاش کنید حتماً در برنامه روزمره تون جا بدید:
روز و روزگارتون خوش! ?
منابع
-۱- متاسفانه تفکر کافران در ما مسلمانان نهادینه شده: "انهم یرونه بعیدا" این خصلت اونهاست که ظهور رو دور می‌بینن. "و نراه قریبا" ولی ما اونو نزدیک می‌بینیم
-۲- فتبارک الله احسن الخالقین
-۳- ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخرة حسنة...
-۴- و اسئلوا الله من فضله انّ الله کان بکلّ شیءِِ علیماً و ر.ک به ماجرای مرد و کنیز زیبای همسایه
-۵- ربنا هب لنا من ازواجنا و ذریاتنا قرة اعين...
-۶- مقایسه کنید ارسال ملائکه توسط خداوند در جنگ با کفار که به جهاد اصغر معروف هست و اعزام ملائکه برای کمک در جنگ با نفس اماره و شیاطین که به جهاد اکبر و اصلی معروف شده
-۷- فرمودند هر بار که موردش پیش بیاد ولی غیبت نکنی، بالاتر از ۱۰.۰۰۰ رکعت نماز مستحبیه و فرمودند اگر مومن را اذیت نکنی، هیچ آدم با تقوایی بالاتر از تو نیست: انه لا ورع انفع من تجنب محارم الله و کفّ عن أذی المومنین و اغتیابهم
-۸- امام رضا علیه السلام فرمودند: مَن غابَ عَن اَمرٍ فَرَضِیَ بهِ، کانَ کَمَن شَهِدَهُ وَ اَتاهُ؛ کسی که از صحنه‌ی کاری غایب باشد، اما به آن کار (چه نیک و چه بد) راضی باشد، همچون کسی است که در صحنه‌ی عمل حاضر بوده و آن را انجام داده است. التوحید، ص۳۹۲
-۹- سوره اعراف آیه ۹۶ و لو انّ اهل القُری آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم برکات... و اگر مردم شهرها ایمان می‌آوردند و ...
