دو سال پیش بود یکی از بچه ها که اصلا الان یادم نیست کی بود، توی فینوا بهم گفت توکه انقدر به وبلاگ علاقه داری و می نویسی یه سر هم به ویرگول بزن.
اینطوری بود که باهاش آشنا شدم، عضو شدم و اولین مطلب رو نوشتم. بازخورد خوبی داشت و بعد از اون به نوشتن ادامه دادم.
راستش کسیکه عاشق نوشتن از هر فرصتی برای رسوندن صداش به بقیه استفاده می کنه، برای من هم ویرگول یه فرصت تازه بود.
چند روز پیش روز وبلاگستان بود و دوستان هرکدوم به این مناسبت مطالب زیبایی نوشتن. منم فکر کردم داستان عضویت توی ویرگول رو بهانه ای کنم برای یادآوری روزهای خوش گذشته.
اما چی ویرگول رو دوس دارم
ویرگول یه رابط کاربری ساده داره که کمک می کنه ظرف چند دقیقه مطلبم رو با دیگران به اشتراک بگذارم. سئوش خیلی قویه و من بدون اینکه برای نوشته هام کار خاصی بکنم اغلب سریع ایندکس می شه. در نهایت اینکه محیط خیلی سالمی داره و همه آدما توش دغدغه نوشتن دارن.
من عادت دارم مطالبی که اینجا می نویسم رو توی لینکداین با دیگران به اشتراک می گذارم، خیلی از دوستان می گن مطالب رو همونجا بنویس اما من می گم لینکداین شبکه اجتماعی عالی ای هست که خیلی ازش استفاده می کنم اما برای کاربر فارسی طراحی نشده مطالب، راست چینش بهم می خوره و من دوس دارم توی ویرگول بنویسم و اینجا به اشتراک بگذارم.
کارمند ویرگول
تا به حال چند نفر بهم پیام دادن که شما کارمند ویرگول هستی، به کسی نمی گیم راستش رو بگو. من حتی نمی دونم کی ویرگول رو راه انداخته و بیزینس پلنش چیه؟ اما از نوشتن توش لذت می برم. تا زمانیکه یه پلتفرم فارسی خوب هست ازش استفاده می کنم فقط همین.
تازه ویرگول هم بی ایراد نیست، اما در سطح استاندارد خوبیه و نوشتن توش راحت و لذت بخشه.
من و دنیای وبلاگ نویسی
خیلی ساله که وبلاگ نویسی می کنم از خاطرات خوش بلاگفا تا کلوب دوست داشتنی. حقیقت اینه که سرویس های خیلی خوبی برای وبلاگ نویسی فارسی توی این سال ها ارائه شده که متاسفانه خیلی هاشون هم دوام نیاوردن.
راستش من این روزا از هیچ کدوم دیگه استفاده نمی کنم اما قلبم هنوز باهاشونه و می دونم وجودشون برای اهالی وب چقدر عزیز و خاطره انگیزه.
چرا وبلاگ نویسی
وبلاگ نویسی کار آدمای دغدغه مندیه که ارزش انباشت اطلاعات رو می دونن. یعنی هر چقدر هم که عاشق شبکه های اجتماعی و پدیده های نو باشن نوشتن وبلاگ رو فراموش نمی کنن.
موقع وبلاگ نویسی می شه هر چیزی و مبنای نوشتن یه مطلب جدید قرار داد و نظراتت رو با دیگران به اشتراک بگذاری، چیزی که انحصاراخبار و اطلاعات رو شکست و باعث شد هرکسیکه صدایی داره امیدوار باشه که صداش شنیده بشه.
وبلاگ نویسی به آرامش روحی کمک می کنه و مثل یه دفترچه خاطرات می مونه که بعد یه مدت می تونی بهش سربزنی و از روزای خوب و بد گذشته ات یاد کنی.
من خیلی وقتا از خوندن نوشته های دیگران خیلی چیزای جدید یاد می گیرم و یه وقتا هم در پاسخ به پست ها مطالبی رو مطرح می کنن که هیچ وقت بهش فکر نکرده بودم و ازشون درس می گیرم.
وبلاگ نویسی و کسب درآمد
این روزها خیلی ها از وبلاگ نویسی کسب درآمد می کنن و در سراسر جهان از طریق نوشتن مطالب خلاقانه درآمدهای زیادی کسب می کنند.
دیگه گذشت اون زمون ها که وقتی حرف از نوشتن و نویسنده می شد، تو ذهنمون یه اتاق نم گرفته زیر شیروانی رو تصور می کردیم که یه آدم با لباس های وصله شده داشت پشت یه ماشین تایپ قدیمی تایپ می کرد.
نویسنده ها در عصر جدید نه بی پول هستن و نه با لباس وصله دار می گردن، خیلی از وبلاگ نویس ها از راه نوشته هاشون توی دنیا معروف شدن و به دنیای سلبریتی ها راه پیدا کردن.
درسته که تو کشور ما با فرهنگ شفاهی، سلبریتی شدن از طریق نوشتن یه کم دور از ذهن به نظر می رسه اما حقیقت اینه که تو اتمسفر فعالای فضای وب وبلاگ نویسای حرفه ای خیلی طرفدار دارن و مطالب هم رو دنبال می کنن.
سایت دار شدم
قبلا توی یه پست ماجرای تجربه ناموفق راه اندازی سایت شخصیم رو با شما به اشتراک گذاشته بودم. من تسلیم نشدم و بالاخره سایت شخصیم رو راه انداختم اما این به معنی اینکه بی خیال وبلاگ نویسی و ویرگول می شم نیست. هنوز خیلی مطالب هست که نمی شه توی سایت منتشر کرد و تصمیم دارم اونا رو اینجا با شما به اشتراک بگذارم.
همین طور می خوام از قدرت ویرگول برای بهتر دیده شدن سایتم هم استفاده کنم.
من شاخ نیستم
اول نوشته مدعی شدم شاخ ویرگول هستم، حقیقت اینه که تعداد دنبال کننده هام خیلی برام مهمه و از اینکه مطالبم رو می خونید خیلی متشکرم، اما با شاخ شدن خیلی فاصله دارم. امیدوارم هر روز تعداد کسایی که می نویسن بیشتر بشه و خواننده های مطالب هم بیشتر و بیشتر بشن اینطوری می تونیم از هم خیلی چیزا رو یاد بگیریم و از معاشرت با هم لذت ببریم.
مرسی ویرگول جان که هستی، خیلی ممنونم که مطالبم رو می خونید و نظر می دید. کلا خیلی خوشحالم که اینجام و افتخار آشنایی با تک تک شما ها رو دارم.
