روزهای خوبی رو سپری نمیکنیم. هممون نگران و ناراحت.(البته که حق داریم) این روزای قرنطینه هم در نوع خودش حال به‌همزن محسوب میشه. :) قرنطینه‌ی منم همچنان ادامه داره. این مدت خیلی سعی داشتم که یه کاری بکنم بلکه اپسیلونی از حجم سختی‌های روزگار کاسته باشم. به در و دیوار میزدم و میزنم، ماحصل‌ش شرکت تو چندتا پروژه بود که همشون مربوط به کرونا و روزگار پساکرونا میشدند. کار و درس و اینا رو ول کردم و دل دادم به این پروژه‌ها. آدم‌هایی که باهاشون همکاری میکردم، عموما از تمام کشورا بودن، دورهم جمع شدیم و سعی میکنیم از سنگینی بار این روزگار برای «همه» بکاهیم. «همه» اما این بار معنایی عجیب تر از گذشته داشت!
کرونا از چین شروع شد. حدود دو سه ماه قبل که از وحشت مردم چین و روزگارشون تو شبکه‌های اجتماعی میدیدم خیلی برام عجیب و دردناک بود. اعتراف میکنم همونقدر که عجیب و دردناک بود، فک میکردم از من و کشورم دوره. اشتباه بزرگی میکردم. مرزها رو خیلی بزرگ تر از عظمت واقعیشون میدیدم. اعتراف میکنم که اشتباه کرده‌ام.
اخبار این روزها به اندازه‌ی کافی جانکاه‌اند اما درناک‌تر میشوند وقتی میبینم از نبرد کشوری دیگر با کرونا باشعف و سرور درآن صحبت شده! انگار ما متحد کرونا در جنگ با کشور ایکس(منظور یک کشور دلخواه و نه مشخص است) و دشمنش در جنگ با کشور خودمانیم. کاش فقط به اخبار ختم میشد، دشمنی‌ها ادامه دارد حتی در این روزگار که باید «همه» متحد شویم. این موارد متاسفانه در اکثر کشور‌ها دیده می‌شود. غم سراسر وجود آدمی رخنه میکند وقتی این اوضاع را میبیند.(وقتی یکی مثل ترامپ رو میبینم که این روزها چقدر دون بودنش برای جهانیان بیشتر آشکار شده است، نفرتم از او و هم‌نوعانش بیشتر و بیشتر می‌شود)
کرونا از قضا بیماری‌ای با واگیر بسیار بود. بیماری که به سبب این خاصیتش نشان داد هر دو تا ادمی در این کره‌ی خاکی چقدر زیاد به هم نزدیک‌اند. این بیماری خوب نشان داد چقدر کار‌های کوچکمان حتی تاثیراتی سراسری دارد. کرونا به بهترین نحو قبح مرزها را نابود کرد. حداقل برای من «همه» تبدیل به همه‌ی جهانیان شده. همه‌ای که قبل تر بیشتر به کشور خودم محدود میشد. چقدر معانی وطن را به چالش کشید! این روزا بیشتر از هر زمانی باآهنگ تصور کن سیاوش و مخصوصا اونجاش که «وطن یعنی همه دنیا» رو میخونه حال میکنم.
حواسمون باشه بشریت این روزا بیشتر از هر موقعی محتاج اتحاد و همدلی‌است. هوا همدیگه رو داشته باشیم و بدونیم تنها نیستیم!
سلامت همه آفاق در سلامت توست!
