تفریحات با آب در هر سنی سرگرم کننده و جذاب است. تابستان زمان خوبی برای لذت بردن از شنا و تفریحات آبی است. اما در این میان باید دقت کردکه تماس طولانی مدت با آب می‌تواند گوش شما را در معرض خطر قرار دهد. علائمی چون احساس پری در کانال گوش می‌تواند نشانه وجود آب در گوش شما باشد. این اختلال می‌تواند در یک یا هر دو گوش اتفاق بیافتد.
وقتی آب به خودی خود از گوش خارج نشود، می‌تواند منجر به عفونت گوش شود، عفونتی که با عنوان اختلال گوش شناگر نیز شناخته می‌شود.
چرا بعد از شنا آب در گوش می‌ماند؟
آب به هر دلیلی از جمله باریکی مجرای گوش یا حبس شدن داخل کانال گوش توسط جرم گوش می‌تواند داخل گوش گیر کند.
آیا این امر برای همه ممکن است اتفاق بیافتد یا برخی افراد مستعد ابتلا به آن هستند؟
کودکان و بزرگسالانی که زمان زیادی در آب هستند بیشتر در معرض خطر قرار دارند. با این حال، ماندن آب در گوش برای هر کسی ممکن است اتفاق بیافتد. گاهی حرکاتی مانند شیرجه زدن و معلق زدن در آب می‌تواند آب را به درون گوش شما هدایت کند.
آیا ماندن آب در گوش خطرناک است؟
معمولا گوش به طور طبیعی ماده‌ای موم مانند به نام سرومن که دفع کننده آب است را ترشح می‌کند، بنابراین بیشتر اوقات آب به خودی خود از گوش خارج می‌شود. در صورت اختلال در تولید سرومن و باقی ماندن آب در گوش، باکتری‌ها شروع به رشد کرده و منجر به اختلال گوش شناگر خواهد شد.
معمولا محیط گرم و مرطوب داخل گوش، خراش یا پارگی داخل مجرای گوش یا واکنش‌های ناشی از آلرژی و بیماری‌های پوستی مکان خوبی برای رشد باکتری‌ها هستند.
علائم اولیه اختلال گوش شناگر عبارتند از:
- خارش و قرمزی داخل مجرای گوش
- درد خفیف
- خارج شدن مایعات شفاف و بدون بو از گوش
اگر هر کدام از این علائم را مشاهده کردید، بلافاصله نزد متخصص شنوایی خود بروید. اگر حس می‌کنید مدتی است آب داخل گوشتان مانده نیز به پزشک مراجعه نمایید.
چگونه از ورود آب به گوش جلوگیری کنیم؟
اگر بعد از شنا یا دوش گرفتن معمولا آب داخل گوشتان شده و خارج نمی‌شود، قبل از حمام یا شناکردن از محافظ گوش استفاده نمایید. برای انتخاب محافظ گوش مناسب از متخصص شنوایی خود کمک بگیرید.
نکاتی جهت خارج کردن آب از گوش
اگر حس کردید آب داخل گوشتان مانده است، برای کمک به تخلیه آن چیزی داخل مجرای گوشتان فرو نکنید. استفاده از گوش‌پاک‌کن یا حتی انگشت ممکن است عامل انسداد گوش را بیشتر به داخل فشار داده و منجر به پارگی پرده گوش شود. همچنین می‌تواند لایه جرم محافظ گوش را خراش داده و محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها فراهم آورد.
به جای این کار نکات زیر را به کار بگیرید:
- سر خود را به سمت گوشی که آب داخل آن است خم کنید و لاله گوشتان را به آرامی بکشید.
- با خمیازه کشیدن یا جویدن آدامس فک خود را حرکت دهید. سپس گوش آسیب دیده را به سمت زمین متمایل کنید.
- محکم نفس بکشید، بینی خود را با انگشتانتان محکم بگیرید، دهانتان را ببندید و به آرامی نفستان را از بینی بیرون دهید تا لوله‌های استاش باز شوند.
- چند دقیقه روی همان گوشتان دراز بکشید و زیر گوشتان یک حوله نخی و نرم قرار دهید.
- کف دست خود را محکم روی گوشتان بگذارید، ضمن اینکه کف دستتان را به آرامی روی گوش فشار داده و رها می‌کنید، سرتان را به سمت زمین نگهدارید تا حالت مکش ایجاد شود.
- با استفاده از کمپرس آب گرم گوشتان را گرم کنید.
اگر هیچ کدام از این روش‌ها موثر نبودند و احساس درد یا تب داشتید سریعا به پزشک مراجعه نمایید.
