نویسنده:عطیه رزقی
دسامبر ۱۹۸۴ میلادی یا همان سال ۱۳۶۵ هجری شمسی است ...
این‌جا سالن کنفرانس دانشکده تاریخ دانشگاه تل‌آویو است...
امروز حدود ۳۰۰نفر از شیعه‌شناسان درجه‌یک جهان از جمله، دانیل برومبرگ، ماروین زونیس، مایکل ام جی فیشر و ... گرد هم آمده‌اند.
مارتین کرامر، از شیعه‌شناسان مطرح جهان و دبیر این کنفرانس، هدف برگزاری آن را شناخت مفاهیم محوری در تمدن شیعه اثناعشری و بعد بالطبع شناسایی انقلاب اسلامی سال ۵۷ در ایران مطرح می‌کند...
امروز سومین و آخرین روز از این کنفرانس است که در آن حدود ۳۰ مقاله علمی و پژوهشی، ارائه و به دقت بررسی شده است و حال نتیجه‌ی این کنفرانس این گونه به جهان اعلام می‌شود:
«شیعیان با یاد امام‌شان حسین قیام می‌کنند و با یاد امام موعودشان مهدی، قیام‌شان را حفظ می کنند. در واقع، هویت شیعه حسین است و آرمان‌شان مهدی است و همواره دو مفهوم محوری، نقشی بنیادین در شروع و حفظ قیام های تشیع داشته اند: اول آن نگاه سرخی است که شیعیان به صحرای کربلا دارند و دیگری آن انتظار سبزی است که شیعیان اثنی‌عشری به آن توجه دارند؛ یعنی امام زمانشان را زنده، ناظر به اعمال و رفتار شیعیان، یاری‌رساننده و حافظ خود در هر‌شرایطی می‌دانند.»
این‌که امروز پس از گذشت سال‌ها هنوز آن نوجوان فلسطینی با سنگ و مشت های گره‌کرده، انزجارش را از دشمنی خبیث اعلام و جانش را در راه قدس و حفظ اصالت اسلام فدا می‌کند، گواه صحت و جامعیت این نتیجه‌گیری شفاف است؛ زیرا برخلاف تمامی نهضت‌ها و قیام‌های ضد‌استبدادی در جهان که پس از گذشت چندی، به یـأس و ناامیدی رسیده و تنها در صفحات تاریخ ثبت شده‌اند، اعتقاد به حی و حاضر بودن منجی در هر لحظه و در هر مکان و مهم تر از آن، باور ظهور و قیام قطعی او، امید را در دل جبهه مقاومت از ایران و لبنان و یمن و فلسطین تا الجزایر هنوز زنده نگه‌داشته‌است .
از این‌روست که امام سجاد(ع) در بخشی از دعای ۴۷ و ۴۸ «صحیفه سجادیه»، «مهدی(عج)» را صراحتا منتقم خون پدر بزرگوارشان، برپادارنده کتاب، حدود و و سنت‌های پیامبر، احیاکننده نشانه‌های به فراموشی سپرده شده‌ی دین خدا و ... می دانند.
و این، سوگندی است یاد شده در کتاب خدا که این پرچم های سرخ و سبز
تا ظهور او همیشه در عالم بر پا خواهد بود و یظهره علی الدین کله و لو کره الکافرون ...
مانند همین‌علم ها و پرچم های سرخ و سبزی که از دیرباز تاکنون در همین هیئت هایمان به یاد و نشانه آن روز موعود برافراشته می‌شوند.
شاید هیچ‌گاه پیش از این تصور نمی‌کردیم که روزی حسرت چایی تبرک ایستگاه صلواتی روبروی مسجد دانشگاه شریف بر دل همگی‌مان بماند...
از آن‌جا که در این روزهای کرونایی، زندگی مجازی پیش می‌رود، بیایید مرثیۀ مجازی ما هم همین‌جا از زبان شاعر این‌گونه باشد:
عصر این جمعه دل‌گیر وجود تو کنار دل هر بی‌دل آشفته شود حس،تو کجایی گل نرگس؟
به خدا آه نفس‌های غریب تو که آغشته به حزنی است ز جنس غم و ماتم،زده آتش به دل عالم و آدم.
مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده‌ای؟ ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت. نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه! بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی ،آجرک الله ...
التماس دعایی نیز از سوی این بنده حقیر ...
منابع:
کتاب شیعه‌شناسی و پاسخ به شبهات،رضوانی، علی اصغر، نشر مشعر:تهران
hawzah.net
