سلام...خیر..
خیر..پاسخم به سوالیه که در عنوان پُست،پرسیده شده.
یکی نیستند..و شاید گل نزَن ترین سخنرانان کسانی باشن که:
نتونن با یک ایده و سناریوی زیبا،به دوبخشِ «شروع و مقدمه»، که با قاطعیت می گم یکی نیستن، به شکل تفکیک شده و مجزا بپردازن..
اما فرقشون چیه؟
که تا ندونیم،عملا نمی تونیم براشون قصه ای زیبا بنویسیم..
شروع: یه جوابه...
جواب کی؟ و به چی؟
جواب سخنران، به سوال های فرضیِ ذهن مخاطب.
سخنران (که شما باشین)، باید به چند سوال که مثلا،شایدم حتما،در ذهن مخاطب شکل گرفته،
پاسخ بده:
۱/سخنران کیه؟
۲/سخنرانی او چه منفعتی برای منِ مخاطب داره؟
پس شروع سخنرانی،میشه جواب شما به چند سوال،که من مهمترینِ اونهارو? براتون آوُردم..
شمابرای پاسخ به سوال اول،خودتونو، معرفی می کنید.
رزومهٔ کوتاهی از خودتون بیان می کنید. و خلاصه، با تیز هوشی،مواردی از خودتون رو مطرح می کنید که:
مخاطب رو برای گوش دادن ادامهٔ سخنرانی تون، مشتاق کنه..
و با پاسخ به سوال دوم،به مخاطب خاطر نشان می کنید،که در انتهای سخنرانی،اونم یه چیزی از شما،دَشت می کنه:
مثلا، یکی دوتا نکته آموزشی،یک تجربه جدید..
و اگه هیچ کدوم...
یکی دو ساعت حال و هواش عوض شده..خندیده،ویا به فکر فرو رفته.
.................
اما مقدمه سخنرانی چیه؟و فرقش با شروع کدومه؟
مقدمه یه توضیح کوتاهه،که کم کم ذهن هارو برای ورود به اصل موضوع آماده می کنه..
یه تعریف کوتاه درباره موضوع..
مقدمه : یه زیرساخته برای شروع..
یک مثال میزنم برای همه متن بالا?و توضیحاتی که داده شده:
*************************
من در سخن عزیز جهانم به شرق و غرب
کز شرق و غرب نام سخنور نکوتر است
سلام.
سلام میکنم به سنت بزرگانمان تا بر خوبیها،افزون گرددـ
اول سلام و عرض ادب، عرض احترام
عشق و ارادتم به شما حرف آخر است
امیدوارم حالتون خوب باشه و در لحظات
پیش رو، بهتر هم بشه.
عزیزان من امروز می خوام،حدود یکساعت درباره اهمیت فراگیری فن بیان با شما حرف بزنم.
آیا اهمیت و جایگاه خوب حرف زدن بر کسی پوشیده ست؟
آیا حرف زدن نیازو ضرورت دنیای ماست؟
آیا کسانی که خوب حرف می زنند،با کسانی که از ابراز ساده عواطف خود عاجزند،یکی هستند؟
ارادتمند؛ شیدا اصغرزاده هستم..
گوینده و مدرس فنون ارتباطی..
و امیدوارم،سخنانم برای شما الهام بخش و تغییر دهنده باشن..و شما رو به کارو تلاشی،متفاوت از روزهای قبل،برانگیخته کنه..
از شما و همچنین برگزار کنندگان این سمینار تشکر می کنم،چون قراره برای کسانی سخنرانی داشته باشم،که در آینده ای نزدیک،به یاری پروردگار، خودشون از بزرگان سخنرانی کشور عزیزمون باشند.
.........
عزیزان؛قدرت بیان، به ما کمک می کنه تا بتونیم با ابزاری قدرتمند، که دراختیارداریم، به نحو احسن و اثر گذار، مقصودکلامی خودمون را به مخاطبمون، رسونده و در ساختن جایگاه خودمون گامی بلند برداریم.
بدون شک بی نظیرترین امتیاز آدمی بر سایر مـوجودات،قدرت تکلم اوست.. توانایی انسان ها در برقراری ارتباط، بیان افکار،احساسات و آرزوها با همین زبان سرخ است.و منظور از بلد بودن فن بیان خوب و قدرت بیان اینه که؛ آموخته های خودمون رو به مهارت تبدیل کنیم،نظراتمان را بیان کنیم..پیشرفت کنیم.و.....
...........
? یک مثال ساده بود از سناریوی شروع و مقدمه...
نوشته قبلی من
