سلام
درکلاسِ عشق استادفراق اینگونه گفت:
با همه شادیم،با دل های غمگین بیشتر
..........
*به هر راهی که رفتم،قومی دیدم. گفتم:«خداوندا! مرا به راهی بیرون بر که من و تو باشیم، و خلق را در آن راه نباشد.» راه اندوه پیش من نهاد، گفت: «اندوه باری گران است، خلق نتواند کشید.»و گفت: «عافيت را طلب کردم در تنهايي يافتم و سلامت در خاموشي ».
*ذکر شیخ ابوالحسن خرقانی: تذکرة الاولیا"
