خوبی فیلم «جهان با من برقص» اینه که جهان واقعاً می‌میره؛ یعنی هیچ معجزه‌ای رخ نمی‌ده و کسی قطعیت مرگ رو دستکاری نمی‌کنه.خوبی فیلم «جهان با من برقص» اینه که جهان واقعاً می‌میره؛ یعنی هیچ معجزه‌ای رخ نمی‌ده و کسی قطعیت مرگ رو دستکاری نمی‌کنه.
خوبی فیلم «جهان با من برقص» اینه که جهان واقعاً می‌میره؛ یعنی هیچ معجزه‌ای رخ نمی‌ده و کسی قطعیت مرگ رو دستکاری نمی‌کنه.
در یک وضعیت معلق و نامعلوم، حتی اگه برای همهٔ احتمال‌ها هم برنامه‌ریزی کرده باشی، چیزهایی رو نمی‌تونی تغییر بدی:
پایان؛ پایانی که دست تو نیست، مثل مرگ.
پوچی هرچیزی که جلوی چشمت در جریانه؛ مثل پست‌های فخرفروشانهٔ لینکداین یا گدایی بعضی از آدم‌ها زیر پست‌های اینفلوئنسرها، شهوت مردم برای بیشتر «در حال زندگی و کار دیده‌شدن» تا خود زندگی‌کردن و کارکردن، تنگ‌نظری و حسادت آدم‌ها به همدیگه، درحالی‌که حال هیچ‌کس از اون یکی بهتر نیست...
وو
خودت؛ این به‌قول فروغ، جزیرهٔ سرگردانی که از انقلاب اقیانوس و انفجار کوه گذر داده‌ای، اما باز سر یه دوراهی جان‌کاه دیگه داره به‌دلیلی نامعلوم آزمایش می‌شه...
و برخلاف تمام اون‌چه پست‌های انگیزشی و روان‌شناسی می‌گن با تمام وجود «قطعیت» ناممکن رو می‌خوای؛ با اینکه می‌دونی لذت راه‌رفتن رو ازت می‌گیره؛ فقط از شدت خستگی....
و دلت می‌خواد جای «جهان» باشی....
#شیدا_در_راه
