توجه: این نوشتار ترجمه‌ای است از یادداشت جسیکا والنتی (Jessica Valenti) در حساب مدیومش که نخستین بار در وب‌سایت سیاست و فرهنگ منتشر شده است. جسیکا والنتیْ نویسنده، بلاگر و فعال حقوق زنان در آمریکاست. وی بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ ستون‌نویس روزنامه گاردین بوده و تا به حال چندین کتاب در حوزه حقوق زنان به نگارش درآورده است. خانم والنتی در این یادداشت به پشتیبانی حزب دموکرات آمریکا از جو بایدن برای انتخابات ۲۰۲۰ انتقاد کرده و با توجه به پیشینه خاکستری وی، در بی‌توجهی نسبت به حقوق زنان و برخی رسوایی‌های اخلاقی اخیرا فاش‌شده‌اش، از مصلحت‌اندیشی به‌عنوان تنها دلیلِ رأی دادن به وی نام برده است.
در شب انتخابات سال ۲۰۱۶، من و دختر شش‌ساله‌ام، پیراهن‌های هم‌شکلی را پوشیدیم که رویش شعارهای فمینیستی نقش بسته بود. پیتزا سفارش دادیم و همراه با مادرم جلوی تلویزیون لم دادیم. اتفاق بزرگی در شرف وقوع بود. سه نسل از زنان در کنار هم نشسته بودند تا نظاره‌گر انتخاب نخستین رییس‌جمهور زن در تاریخ ایالات متحده باشند. گویا همه‌چیز برای برگزاری جشن آماده بود؛ ازجمله بطری نوشیدنی که البته هنوز هم دست‌نخورده در گوشه‌ای از خانه‌ام مانده و خاک می‌خورد!
ولی در نوامبر ۲۰۲۰ دیگر شاهد چنین هیجانی نخواهیم بود، نه خبری از پیراهن‌هایی با شعارهای فمنیستی است و نه نوشیدنی و جشن. در روز انتخابات، انتخاب‌مان بین بد و بدتر است! بین دونالد ترامپی که به مدت بیش از چهاردهه متهم به تجاوز جنسی و آزار و اذیت بالغ بر یک دوجین زن بوده و جو بایدنی که اخیرا متهم به تجاوز جنسی به یک دستیار سنا در دهه ۱۹۹۰ شده است؛ همانی که شکایت زنان بابت علاقه‌اش به «دست‌مالی کردن» را به سخره گرفته بود!
از همین حالا بگویم که با همه این شرایط به بایدن رأی خواهم داد، نه به‌خاطر شخصیتش؛ بلکه تنها به‌خاطر منافع کشورم و آنچه را که برای کشورم مناسب‌تر می‌دانم؛ ولی من هنوز عصبانی هستم. من نمی‌توانم باور کنم که وقتی با خطرناک‌ترین رئیس جمهور دوران زندگی‌مان روبه‌رو شدیم، دموکرات‌ها با فردی متوسط و حدودا هشتاد ساله که در زمان خود، امتحانش را پس‌داده، پیش آمده‌اند. من عصبانی هستم از اینکه قرار است باری دیگر زنان دموکرات را فرا بخوانند تا فقط به خاطر کاهش خطر اسیب به کشور، رأی دهند و نه برای پیش‌برد امور به جلو.
بیشتر از همه، من عصبانی هستم چون افرادی که می‌خواهند ترامپ را از کاخ سفید بیرون کنند، انتظار دارند ما زنان دموکرات همچون ربات‌هایی باشیم که فقط رأی می‌دهیم و دیگر حق هیچ ابراز نگرانی راجع به جو بایدن را نداشته باشیم. من این نگرانی عمیق را درک می‌کنم که برای بسیاری از دموکرات‌ها، شور و شوق برای انتخابات و هدف «دک کردن» ترامپ از کاخ سفید از هر اولویت دیگری مهم‌تر باشد؛ چون که ما دیگر نمی‌خواهیم شاهد عزل و نصب قضات دیوان عالی با گرایش‌های راست افراطی باشیم، ما دیگر نمی‌خواهیم شاهد جدا شدن فرزندان از والدین‌شان در مرزهای‌مان باشیم، ما دیگر نمی‌خواهیم شاهد نفرت پراکنی‌های سیاه و سفید و از دست رفتن شغل‌های‌مان از بابت ویروس کرونا باشیم؛ همه‌ی این‌ها درست ولی از طرفی دیگر، این ایده که ما زنان نباید حقیقت را از ترس پیروزی مجدد ترامپ، با صدای بلند فریاد بزنیم، هم وحشتناک است و هم خطرناک.
واقعیت این است که این انتخابات بدون توجه به آنچه انجام می‌دهیم هم برای زنان وحشتناک خواهد بود. فعالین حقوق زنان مدت‌هاست که روی خوشی نسبت به جو بایدن ندارند و وی را بابت برخوردش با آنیتا هیل و رسوایی اخلاقی در زمان معاونت اوباما و نیز برخورد زننده و نه‌چندان محترمانه‌اش با زنان، مستحق ملامت و سرزنش می‌دانند. با این حال، ما باز هم به او رأی می‌دهیم، هرچند که صدای اعتراض‌مان را نیز بلند می‌کنیم، چون در شرایط فعلی تنها راه نزدیک شدن به منفعت را همین می‌دانیم.
من عصبانی هستم چون افرادی که می‌خواهند ترامپ را از کاخ سفید بیرون کنند، انتظار دارند ما زنان دموکرات همچون ربات‌هایی باشیم که فقط رأی می‌دهیم و دیگر حق هیچ ابراز نگرانی راجع به جو بایدن را نداشته باشیم.
زنان دموکرات خوب می‌دانند که حتی تصور حضور ترامپ در کاخ سفید به مدت چهار سال دیگر هم به قدر کافی فاجعه‌بار خواهد بود؛ با این حال طی چند ماه آینده مردانی را هم خواهیم دید که نسبت به تجاوز و آزار و اذیت جنسی، حقوق برابر جنسیتی و نیز فعالین حقوق زنانی که برای حقوق بشر و حتی دموکراسی دغدغه دارند، اهمیتی قائل نیستند. طی چند ماه آینده مردانی را از چپ و راست می‌بینیم که نمی‌خواهند از چنین فعالین حقوق بشری حمایت کنند.
در همین حال، کسانی از ما که جسارت به نقد کشیدن حسن‌نیت جو بایدن را نسبت به حقوق زنان دارند، برچسب کمک به ترامپ برای پیروزی مجدد در انتخابات نوامبر را می‌خورند. پیشرفت جنبش فرهنگی می‌تو (meto#) از سوی دموکرات‌ها به‌خاطر مصلحت‌های انتخاباتی کنار گذاشته خواهد شد. در همین حال جمهوری‌خواهان همچنان به نادیده گرفتن رفتارهای غلط ترامپ و رسوایی‌های اخلاقی‌اش ادامه می‌دهند؛ درحالی‌که ریاکارنه خود را طرفدار زن می‌نامند و جو بایدن را با الفاظی مثل «عمو جوی ترسو» مسخره می‌کنند.
حتی اگر این توجیه که اتهامات فعلی علیه جو بایدن به نسبت دیگر رؤسای جمهور پیشین بسیار کم‌تر است، درست باشد، باز هم نمی‌توانم باور کنم که این تمام چیزی است که ما به دست خواهیم آورد؛ آن هم پس از فصلی که شاهد حضور جدی زنان در عرصه انتخابات بودیم، الان باید نظاره‌گر جولان انتخاباتی مردانی باشیم که هیچ اهمیتی به زنان نمی‌دهند. (به‌ویژه وقتی به این موضوع فکر می‌کنم که با نامزدی الیزبات وارن چقدر احت می‌شد جلوی این سیاهی‌ها را گرفت)
با این حال، این لحظه‌ای سرنوشت‌ساز است و ما باید کار درست را انجام دهیم: ما نمی‌توانیم به یکی از قوی‌ترین جنبش‌ها ضد آزار و اذیت جنسی با وجود تبعیض جنسی در حزب خود ادامه دهیم؛ ولی ما می‌توانیم ترامپ را شکست دهیم، آن هم در موازات به نقد کشیدن صداقت رفتاری جو بایدن. این کاری است که باید انجام بدهیم.
بنابراین مانند بسیاری از زنان آمریکایی، اگر من در انتخابات شرکت کنم، به این دلیل نیست که جو بایدن برنده شود؛ بلکه به این دلیل است که دونالد ترامپ نباید پیروز شود. من می‌توانم این‌طور با این قضیه کنار بیایم؛ ولی نه می‌بخشم و نه فراموش می‌کنم که این دموکرات‌ها بودند که زنان آمریکایی را در این موقعیت قرار دادند.
