همه ی ما علاوه بر اینکه به غذا نیاز داریم،روزانه به حجم مشخصی از «نوازش» نیز نیازمندیم.این موضوع تحت عنوان فرضیه«گرسنگی محرک» (stimulus hunger) شناخته می شود.
نوازش شامل هر نوع حرکتی(چه جسمانی و چه غیر جسمانی) می باشد که به میل «به رسمیت شناخته شدن» پاسخ مناسب دهد.نوازش در نوزادان بیش تر جسمانی است.مثل در آغوش گرفتن.در بزرگسالان نیز نوازش به شکل «میل به رسمیت شناخته شدن»بیشتر نمود پیدا می کند.یک سر تکان داده ساده و یا یک مکالمه ی کاملا عادی و کوتاه می تواند میزان نوازش کافی برای یک فرد در محیط کار را تامین کند.
نوازش و نیاز به آن،اساس ارتباطات و آمیزش های اجتماعی را تشکیل می دهد.هر چه مردم بیشتر با هم آشنا باشند،ارتباطات بین آنها و برنامه ریزی برای ارتباط بیش تر می شود.کم کم بین افراد در روابطشان قوانینی به وجود می آید که شاید هیچگاه به زبان آورده نشوند.
به مثال زیر توجه کنید.فرض کنید این مکالمه روزانه بین آقای الف و آقای ب در محیط کار رد و بدل می شود.
الف:سلام.صبح بخیر
ب:سلام.حالت چطوره؟
الف:خوبم.ممنون.تو چطوری؟
ب:قربانت
الف: می بینمت.فعلا خدانگهدار
ب:خداحافظ
این مکالمه مسلما برای تبادل اطلاعات نیست.اگر آقای الف می خواست از حالش بگوید دست کم 15 دقیقه طول می کشید.از آنجایی که این دو نفر چندان با هم صمیمی نیستند،حال و احوال واقعی آقای الف برای آقای ب اهمیت چندانی ندارد اما در همین مکالمه ی کوتاه چند واحد نوازش رد و بدل می شود که به اندازه ی خود موثر است.
فرض کنید در همان محیط کار دو فرد دیگر به نام آقای ج و آقای د هم تا حدودی با هم آشنا هستند و روزی مثلا یک بار همدیگر را می بینند اما رابطه شان فقط در حد دو واحد نوازش روزانه (-سلام! -سلام) می باشد.آقای ج برای یک ماه به تعطیلات می رود.بعد از بازگشت از تعطیلات طبق معمول در محیط کار به آقای د برخورد می کند.اگر در این موقعیت د مثل روز های قبل فقط به گفتن سلام بسنده کند،ج مسلما ناراحت می شود.بنا بر محاسباتش او و د تقریبا سی نوازش به همدیگر بدهکارند که این مقدار می تواند در چند تبادل فشرده گنجانده شود،به شرطی که جملات و لحن آنها به اندازه ی کافی نوازشگر باشند.
د:سلام! (1واحد)
د:خیلی وقته ندیدمت! (2 واحد)
د:واقعا؟کجاها رفتی؟ (5واحد)
د:چه عالی.چطور بود؟ (7 واحد)
د:رنگ و رویت که عالیست(4واحد)خانم بچه ها هم بودند؟(4 واحد)
د:خوشحالم که به سلامت برگشتید (4واحد)
د: خدانگهدار! (1 واحد)
در این مکالمه 28 واحد نوازش گنجانده شده که تا حد زیادی نیاز آقای ج را برطرف می کند.ممکن است فردای آن روز آقای ج و د دوباره همدیگر را ببینند و به روال «-سلام!-سلام!»برگردند اما حالا آنها بهتر همدیگر را می شناسند و زمینه ی ارتباطات بیشتر و بهتر برای تماس های اجتماعی آینده را پایه ریزی کرده اند.
روابط انسانی معمولا بر پایه ی دریافت نوازش و «بازی ها» ایجاد می شود.موضوعی که اریک برن،روانشناس معروف در کتاب «بازی ها،روانشناسی روابط انسانی» به شرح آن پرداخته است.
اگر از خواندن کتاب های روانشناسی عامیانه لذت نمی برید و می خواهید تخصصی تر وارد دنیای روانشناسی شوید،این کتاب را،برای شروع،به شما توصیه می کنم.
