برای من تنها راه مطلع شدن از اخبار روز، شبکه‌های اجتماعیه. نه از شبکه‌های صدا و سیما و نه از شبکه‌های ماهواره‌ای اخبار رو دنبال نمی‌کنم. البته این که ماهواره نداریم هم در این مسئله بی تاثیر نیست!
حالا چند ماهی میشه که صفحات مجازی خبرگزاری‌ها رو آنفالو کردم و تمام تلاشم رو می‌کنم که از اخبار عموما تلخ این روزها بی اطلاع بمونم. چرا؟ چون حجم خبرهایی که روزانه ذهنم رو به خودش مشغول می‌کرد، آرامش و تمرکزم رو گرفته بود و عملا ذهن و روانم فلج شده بود.
کار من یک کار روتین نیست و نیاز به ذهن آزاد و خلاق داره که با شرایط ایجاد شده بازدهی کارم تقریبا کمتر از نصف شده بود و این رو خودم حس می‌کردم.
نتیجه این شد که تصمیم گرفتم دیگه هیچ گونه خبری اعم از خوب یا بد رو دنبال نکنم تا به سلامت روان خودم اهمیت داده باشم. اولش سخت بود، کنجکاوی اجازه نمی‌داد که از پست‌های پیشنهادی بگذرم اما رفته رفته تونستم به ذهنم و حتی دست‌هام مسلط بشم و هر چیزی رو که با اولین نگاه این سیگنال رو می‌داد که خبری در دل خودش داره، رد می‌کردم و حتی متنش رو کامل نمی‌خوندم.
به اطرافیان نزدیکم هم اعلام کردم که من «رژیم خبر» گرفتم و لطفا به من هیچ خبری رو انتقال ندید. اما مسئله بزرگ این جاست که خیلی از آدم‌ها با این استدلال که "نمیشه که از همه جا بی خبر باشی! باید بدونی اطرافت چی می‌گذره!" تلخ‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین خبرها رو بی مقدمه توی صورت آدمی می‌کوبند.
حرف این افراد تا حدی مورد قبوله اما اونجایی که برای دیگری تعیین تکلیف می کنند و سبک زندگی خودشون رو بهش دیکته می‌کنند، از خط قرمزم رد میشن و تمام تلاشم برای رسیدن به آرامش نسبی رو با خاک یکسان می کنند.
خلاصه که پرهیز از خبر تنها راهی بوده که منو این روزا نسبتا آروم نگه داشته و کمکم کرده بتونم زندگی روزمره رو تاب بیارم اما هنوز راهی برای حل مسئله مذکور پیدا نکردم و امیدوارم اگر راهکاری به نظرتون میرسه بهم کمک کنید.
