یکی از پیچیده ترین مخلوقات دنیا مغز انسان هستش
یعنی فوق العاده کار میکنه
کافیه که بلد باشی باهاش کار کنی
اونوقت شاید هر لحظه بتونی بهشتی رو برای خودت تصور کنی که هیچکسی باور نمیکنه
بریم سر قصه خودمون
دانشمندا و افرادی که یه مقدار از ما بهترون هستن و دغدغه زندگی روزانشون یه کمی با مال ما فرق داره, یه روزی که بی کار دور هم نشسته بودن یهو بهم دیگه نگاه کردن و گفتن:
((ما از بیکاری حوصله مان سر رفته بیاین یه کار جدید رو امتحان کنیم))
و به همین دلیل شروع کردن به بررسی رفتار مغز در مواجهه با پدیده های اطراف!
خوب همینطور که داشتن دنبال مثال میگشتن, یکی گفتش بیایم اثر جمله غم انگیز رو روی مغز بررسی کنیم
بقیه هم بهش گفن آفرین و ۱۰۰ باریکلا که تو نابغه و استاد مایی!!
خلاصه اومدن و دیدن که فرد در یک دنیای معمولی وقتی یک خبر ناراحت کننده رو میشنوه, غمگین میشه, افسرده میشه و استرس بهش وارد میشه و موجب مشکلات ذهنی و جسمی برای فرد میشه. تا اینجاش مورد قبول !!!
خب مثل خیلی از آزمایش های دیگه, بقیه دانشمندا هم اومدن و این موضوع رو چون یک بار جواب داده بود خواستن دوباره تست کنن
البته خدایی نکرده فکر نکنین چون قصدشون کپی/پیست بوده این کارها رو تکرار کردن! نیت قلبیشون این بود که ببینن این آزمایش در شرایط مختلف به جواب یکسان میرسه یا نه؟
در چند نقطه از دنیا این آزمایش ها تکرار شد و نتایج تقریبا مشابهی بدست اومد, جملات و اخبار منفی روی مغز و جسم اثر منفی داشتن, حالا اگه شما واقعا میخوای اثراتش رو بدونی باید کمی سرچ کنی, اینجا ما در مورد بقیه آزمایش میخوایم صحبت کنیم.
خلاصه یکیشون که میخواست آزمایش کنه و اتفاقا از هموطنهای خوب خودمون هم بود به امید کسب نمره بیشتر و ارائه یک مقاله جدید این آزمایش رو در ایران انجام داد و متاسفانه بر خلاف بقیه نقاط دنیا, دید که جوابهاش با نتایج چاپ شده در ژورنال های معتبر و غیر معتبر همخونی نداره!
اینجا مردم با شنیدن خبرهای ناراحت کننده, اصلا ناراحت نمیشن, در عوض به سرعت چند تا جوک در موردش میسازن, اتفاقات رو با زبون طنز و گاها مسخره برای هم تعریف میکنن و هیچ اتفاقی هم براشون نمیوفته.
اینجا بود که این فرد فرهیخته کمی تا اندکی به فکر فرو رفت ولی چون خیلی عمیق در بحر مکاشفت مستغرق شده بود, متاسفانه غواص های بحر معنا هم نتونستن اثری ازش پیدا کنن.
البته پلیس به دنبال سر نخ بود که به گوله کاموا رسید و متوجه شد هرچی هست زیر سر همین تست ها بوده پس اومدن و ادامه آزمایش رو به بقیه آدمهای جویای جواب سپردن.
دیدن که واقعا وقتی به وقایع با یک دید دیگه نگاه کنی مفهوم اون اتفاق برات عوض میشه.
این دفعه اومدن و برعکس کار کردن, گفتن بیاید و این آزمایش رو در نقاط دیگه دنیا انجام بدیم ببینیم اوضاع چطور پیش میره و برخلاف دفعه قبل دیدن که هرجا مردم نوع دیگری تونستن به وقایع نگاه کنن مفهوم اون اتفاق براشون عوض میشه.
کم کم اومدن و به این نتیجه رسیدن که اگر فرد نوع بیانش رو برای خودش تغییر بده, مغز مفهوم متفاوتی رو درک میکنه
در واقع فهمیدن که اصل داستان یه چیز دیگس و این کلام نبود که اثرگذار بود, بلکه حسی که همراه با اون پیام منتقل میشد نقش اصلی رو داشت برای فرد بازی میکرد.
در پاورقی هایی هم که در راستای همین مقاله منتشر کردن دیدن وقتی که ذهن در شرایط سختی قرار میگیره, فقط با تغییر لحن و ریتم بیان هم این امکان وجود داره که مغز معنای متفاوتی رو درک کنه و با تغییر این معنا, عملکرد و خروجی مغز هم بهبود پیدا کنه.
برای مثال شما وقتیکه خیلی ناراحتی و یه گوشه نشستی و زانوی غم بغل گرفتی و پیش خودت داری زیر لب میگی(( امروز چقدر سخت گذشت))
میتونی آگاهانه و با تغییر ریتم از حالت محزون به ۶ و ۸ تبدیلش کنی و همین جمله رو با همراهی بشکن برای خودت تکرار کنی.
بعد از چند بار میبینی که خلق و خو و حال و هوات هم عوض میشه و میتونی به نوع جدیدی رفتار کنی.
