امروز بیست تا لایک گرفتم، همون صبح که از خواب بیدار شدم تصمیم گرفتم امروز رو کاری کنم که لایک داشته باشم، با خودم گفتم ببین مردم خودشون به اندازه کافی می‌کشند حالا تو این وسط یکم کوتاه بیا ، تصمیم گرفتم با دنیا در صلح باشم، بیشتر از اینکه بگیرم ببخشم، همون توی کوچه وقتی همسایه ای رو که نمی‌شناختم و فقط میدونم همسایه بود را دیدم یک سلام و احوال پرسی گرم باهاش کردم و با آرزوی روز خوب ازش جدا شدم ، نتیجه آنکه با اصرار شدید ایشان علاوه برلبخندی عریض مقدار زیادی هلو ارگانیک که از باغ آورده بود هم نصیبمان شد، خلاصه، سر اولین تقاطع یک بوق و یک دست تکان دادن که نشانه تشکر بود در ازای ده ثانیه مکث و راه دادن به او، یک دست بروی سینه و تشکر از نگهبان اداره که یکی از هلوهای آبدار هم نصیب او شد، یک دعای خیر بخاطر اینکه خیلی مودبانه به یکی از مراجعین جواب دادم، هرچند پاسخش منفی بود، یک سلام و عرض ادب از دوستی که از راه دور حالش را پرسیدم، در صف عابر بانک نوبت خودم را به آقایی دادم خیلی عجله داشت و کلی سپاس و انرژی مثبت از او گرفتم، بجای خرید از فروشگاه زنجیره ای از بقال محل خرید کردم و کلی گپ زدیم و کمی هم خندیدیم، برایم جالب بود که قیمتها از فروشگاه بهتر هم بود، از همان جا یک گلِ سرِ خوشگل برای دختری و یکی عین همان برای مادرش گرفتم، من خوشبختم چون منزل مادرم سر کوچه مان است، بخاطر کرونا یک دیدار راه پله ای و یک دنیا لایک ، امروز هم مثل دیروز بود،طالبان هوایی ۱۰۰ کیلومتر آنطرف تر است، کرونا همچنان میکشد، نمیدانم فلان مسئول یک ندانم کاری کرده و ... ولی من کلی حال خوب و لایک جمع کردم، حالم خوب است .
تا می توانیم با دنیا در صلح باشیم ، همین زیاده عرضی نیست.
