شتر سواری دولا دولا...!

چندی پیش لطیفه ای باب شده بود در وصف خشکی زاینده رود که اصفهانی ها بر روی یک بیابان چندین پل ساخته اند! در اینجا لازم است بگویم اگر تا امروز فکر میکردید هندوستان کشور شگفتی هاست در اشتباه هستید. ایران جایی است که در آن لطیفه ها هم به واقعیت می پیوندند. کافیست این روزها سری به اصفهان بزنید تا باورتان شود که در وسط شهر بیابانی وجود دارد که پل هایی بر روی آن ساخته شده است. در ادامه با جاذبه های این مناطق بیابانی بیشتر آشنا می شویم:

بیابان های مرکزی اصفهان (که در گذشته به اشتباه زاینده رود خوانده می شد) دشت وسیع طولی است در قلب اصفهان؛ از مغرب تا مشرق، که در آن شترسواری رواج دارد. مردم بادیه نشین اصفهان از شمال و جنوب با شترهایشان به دشت های زاینده رود می آیند و روزها را در خیمه ها به سر میکنند. این روزها (همان بهار و تابستان خودمان) این مناطق چندین بار در روز با طوفان خاک و شن مواجه می شود، به همین سبب مردم این منطقه از پوشش مخصوصی چون ماسک های فیلتردار استفاده می کنند. این مناطق که در نزدیکی مناطق صنعتی ایران نیز قرار دارد بر خلاف دیگر نقاط بیابانی شب های پرستاره ای ندارد. متاسفانه این روزها اقداماتی از جمله خیابان کشی و خانه سازی و کاشت درختان به غلط در این مناطق رواج یافته که باعث از بین رفتن این مناطق کویری خواهد شد. هرچند که با آگاهی اقشار مختلف این اقدامات تا حدی خنثی شده است. از جمله این دستاوردها، برداشت بی رویه آب های زیرزمینی، احداث چاه های غیرقانونی و بستن آب بر این منطقه است.

در نوروز امسال نیز به سبب تقویت بُعد گردشگری این مناطق تورهای کویرگردی زیادی شکل گرفته است. از جمله برنامه های تفریحی این تورها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

سندبوردینگ : یکی از جذاب ترین برنامه های تفریحی این مناطق اسکی بر روی خاک و شن است این تفریح به خصوص در مناطق پست تر ناحیه پل خواجو رواج بیشتری دارد.

کویرنوردی : بدون شک یکی از جذاب ترین تفریحات کویری همین است! اینجا علاوه بر قایق های به خاک نشسته و اسکله های ساحلی قایق سواری میتوان از انواع موتورها مانند " ATV " و " Dune Buggy " نیز برای خاک نوردی استفاده کرد.

رصد ترافیک : یکی از جاذبه های گردشگری این مناطق رصد ترافیک و آلودگی های هوا (غیر از خاک و شن و غبار) است. گردشگران بسیاری در این مواقع از سال به این مناطق سفر میکنند تا نور زیبای چراغ خودروها را بدون چشم مسلح رصد کنند. هرازگاهی صدای گوش نواز بوق خودروها نیز به گوش میرسد تا تجربه ی این کویرنوردی را بیش از پیش لذت بخش کند.

و بالاخره، شترسواری : مگر میشود به کویر آمد و شترسواری نکرد؟ لحظه ای خود را همانند مردم بادیه نشین تصور کنید و لذت شترسواری چون آنان را تجربه کنید و از مشغله های روزمره خود رها شوید. سوار بر شترها در ظهرهای طاقت فرسا و شب های استخوان سوز کویری طول کویر زاینده رود را طی کنید و از زیر پل های آنجا عبور کنید. در این تفریح لازم است برخی موارد ایمنی از جمله کوتاه کردن سر برای جلوگیری از برخورد آن با پایه های پل خواجو رعایت گردد.

در پایان نیز بخشی از سفرنامه ناصر خسرو در وصف منطقه ای هم نام اصفهان را می خوانیم (که البته هیچ ارتباطی با بیابان های ذکر شده نداشته است و صرفاً جهت تشابه نام در این جا آورده می شود) :

از بصره تا اصفهان صد و هشتاد فرسنگ باشد. شهری است بر هامون نهاده، آب و هوایی خوش دارد و هرجا که ده گز چاره فرو برند آبی سرد خوش بیرون آید وشهر دیواری حصین بلند دارد و دروازه‌ها و جنگ گاه‌ها ساخته و بر همه بارو کنگره ساخته و در شهر جوی های آب روان و بناهای نیکو و مرتفع و در میان شهر مسجد آدینه بزرگ نیکو و باروی شهر را گفتند سه فرسنگ و نیم است و اندرون شهر همه آبادان که هیچ از وی خراب ندیدم...

...من در همه زمین پارسی گویان شهری نیکوتر و جامع تر و آبادان تر از اصفهان ندیدم، و گفتند اگر گندم و جو و دیگر حبوب بیست سال نهند تباه نشود و بعضی چیزها به زیان می‌آید اما روستا همچنان است که بود، و به سبب آن که کاروان دیرتر به راه می‌افتاد بیست روز در اصفهان بماندم.