وقتی اسم طب سنتی میاد ممکنه هرکسی یاد یه چیزی بیافته. مثلا یه نفر ممکنه یاد دمنوشای مادربزرگش بیافته و اینکه حالش بد بوده و با اون دمنوشا حالش بهتر شده. یا یکی دیگه یاد روزی بیافته که به خاطر یه مسئله کوچیک به یه عطاری رفته و با کلی عرق و علف و روغن و چیزای عجیب غریب دیگه که کلی پولشو داده و هیچوقتم استفاده نکرده و نتیجه ای هم نداده و هنوزم داره و نمیدونه اصلا چی هستن ولی چون پول زیادی بابتشون داده دلش نمیاد بریزه دور، راهی خونه شده! خلاصه اینکه تجربیات مثبت و منفی زیادی در مورد طب سنتی هست و افراد مختلف که ادعای تخصص در این کار دارن هم ادعاهای مختلفی میکنن و کار من اینه که به شما بگم طب سنتی واقعی چیه و تا کجا قابل اعتماده و کجاهاشو نباید دنبال کرد.
اولین چیزی که باید بگم اینه که طب سنتی دو قسمت اصلی داره، یکی مزاج شناسی و دیگری گیاهان دارویی. چیزی که اکثر افراد به شما نمیگن اینه که قدم اول بعد از مزاج شناسی دارو نیست! در صورتی که عمدتا بعد از تشخیص مزاج میرن سراغ دارو. چرا؟ چون از فروش اوناست که سود میکنن. در حالی که قدم اول بعد از تشخیص مزاج، پرهیزه نه دارو. چه بسا بیماریهایی که فقط و فقط با پرهیز درمان میشن و اصلا نیازی به گیاهان دارویی یا داروهای گیاهی ندارن.
پس توی طب سنتی دنبال معجون و معجزه نباشید، چون وجود نداره! کسی هم که میگه معجزه میکنه میخواد کلاهتو برداره. با قطعیت تمام بهتون میگم که معجزه ای در طب سنتی وجود نداره و اون اتفاقات خارق العاده ای که ازش صحبت میشه یا کلا دروغه و یا اثر لحظه ای تلقینه و نه چیز دیگه.
