پی بردن به پشت پرده و کنه مطلب هر پدیده ای برای عوام سخت و دلگیر است. عامه سر در آخور ظاهر دارد. البته وقتی می گویم عامه مرادم قشری از مردم نیست بلکه حالتی و شأنی از شئون انسان است. رفتار و مشی عوامانه یک حالت است که به آدم دست می‌دهد و به هر کسی هم دست می دهد، فقط کم و بیش دارد. هر کس کمتر دارد را عالم می گوییم. معمولا خلایق با ظواهر خوش اند و او که کمی اندیشه حقیقت دارد به سخره می گیرند. غیر طبیعی اش می خوانند و به او انگ کبر و خود بزرگ بینی و جنون و کم تجربگی می زنند.
آن دسته از عوام عالم نما هم که می خواهند ادای حقیقت طلبی را دربیاورند، راه به جایی نمی برند زیرا از حقیقت شی واقعیت مادی اش را مراد می کنند. جنبه های کمی و کیفی اش را سعی دارند بفهمند. که الغرض آن را هم نمی توانند بفهمند زیرا که با امری متغیر سر و کار دارند و علم به متغیر هم متغیر خواهد بود. تنوع و تلون و رنگ به رنگ شدن و هر دم به چهره ای تازه درآمدن که تبدیل به خوی و خيم انسان معاصر شده شاید ناشی از همین آگاهی اش باشد. وقتی متعلق آگاهی متغیر است، عمل ناشی از آگاهی نیز رنگ ثبات نمی گیرد و دائم دست خوش تغییر میشود.
