تا زمانی که حتّی به اندازه ی یک سر سوزن، گذشته و هر چه که در گذشته است بیشتر از حال و هر چه که در حال است برای یک جوینده اهمیّت داشته باشد، هیچ سلوکی آغاز نمی شود. «توجّه» تنها شایستۀ «حال» است و «حرکت» تنها از حال آغاز می شود.
او که در حال حرکت می کند، احترامش به بزرگان و دستاوردهای معنوی در گذشته از روی فروتنی ست. او که در گذشته منجمد شده است، احترامش به گذشته از انفعال، تحجّر و بی حرکتی اوست. او جوینده نیست، تنها نقاب جوینده بر چهره دارد.
بالاترین دلیری ها، پشت سر گذاشتن و فراموش کردن گذشته های باشکوه و حرکت در حال است. حال بد از گذشته ی خوب صد هزار بار بهتر است، چرا که این زنده است و آن مرده.
حلمی | کتاب لامکان
بلاگ - تلگرام - اینستاگرام
