خوش به حالت ای فلک با بخت سرگردان من

خوش به حالت ای فلک با بخت سرگردان من
من بچرخم تو بچرخی در ره پنهان من

می کشم بر دوش چون این بار بی انجام را
زخمه زن، پیکار کن، هرگز مشو آسان من

خوش به حالت ای زمین دامان مردان می کشی
هستی ات رقصان شده در دامن رقصان من

ای دل بیخود شده سرمستی ات بسیار شد
خوش بنوش این باده ها از ساغر جانان من

خوش به حالت عقل تو در بند دانایی نه ای
بی چراغان می بری در دوزخ گردان من

ای تو ایمان بر سرت محض خدا یک چشم نیست
می بری آن بندگان در گردش بی آن من

گوش ها ای گوش ها این پرده ها را بشنوید؟
ای شب لاینقطع بینی دم الوان من؟

ای تو شب تا کی شبی تا کی شبی
هیچ آیا صبح خیزد از گِل تابان من؟

هیچ آیا زور دارد دل پی آن وصل دور؟
تن تواند روز دیگر درکشد این جان من؟

من ندانم تا کی ام ای ماه سوزان تاب هست 
ای قدم ها همّتی در راه بی پایان من

یک شب دیگر اگر با این چنین غم صبح شد
بی شکی سامان شود این حال خونباران من

گفت حلمی سرخ دیدی تا به سبزی صبر کن
تا شوی روز دگر در بزم سرسبزان من

کتابهای حلمی را می توانید در کتابخانۀ دلبرگ آنلاین بخوانید: delbarg.com/helmi