بدون شک نویسنده خوبی نیستم و اولین متنی هم که اینجا می‌نویسم یکی از آنهایی خواهد شد که بعدا می‌گوییم: با خودم چی فکر کردم که این متن رو منتشر کردم.
خیلی عجیب نیست که در دنیای امروز هر کسی به نحوی درگیر اعتیاد به فضای مجازی باشد. خب منم که از مریخ نیومدم و مثل بچه آدمیزاد درخانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشودم و خیلی معمولی دوران طفولیت خود را پشت سر گذاشتم.
درگیری من با خودم از اونجایی شروع شد که نمی‌تونستم درست از فضای مجازی استفاده کنم، هم از لحاظ شیمیایی و هم از لحاظ فیزیکی!
با اینستا یوتیوب رو گذاشتم کنار و با تلگرام اینستا رو، الان هم غرق در تلگرامم و تا به خودم میام می‌بینم غروب شده و من اون حجم از مطالب درسی رو که باید نخوندم.
به شدت نا امید و مأیوس شدم از خودم و از اینکه بتونم کنکور خوبی داشته باشم.
به ویرگولی که چند سال قبل هم در آن فعالیت داشتم برگشتم بلکه بتونم حواس خودم رو از تلگرام پرت کنم و به درسام برسم.
قدم اول: حذف کردن همه‌ی محتوای چرت و پرتی که تلنبار شده رو هم.
قدم دوم: تعیین تایمی مشخص برای چت کردن و چرخیدن.
قدم سوم: هر روز مثلا صب یا غروب میام ویرگول و یه چیزی می‌نویسم یا راجب بهبود عملکرد یا راجب خودم و کارام یا ...
قدم چهارم: ایز لودینگ...
