اومبرتو اکو کتابی دارد به‌نام «چگونه پایان‌نامه بنویسیم؟» که در اصل دفترچه‌ی راهنمایی ست برای دانشجویانش در مقطع کارشناسی‌ارشد ادبیات که به‌دلیل اشارات اساسی اکو به مراحل مختلف نوشتن از جمله انتخاب موضوع، پژوهش و بازبینی‌های بعد از نگارش اولیه و این دست مطالعات پایه‌ای، رفته‌رفته در بین نویسندگان، بعنوان توصیه‌هایی دلنشین و البته قدرتمند، ماندگار شده است.
اکو در بخشی از این کتاب، جایی که درباره‌ی نوشتنِ مفهوم و معنا‌دار می‌نویسد، برای روشن شدن موضوع، جمله‌ای دارد:
«نرم و ملایم حرف زدن قاعده‌ی خوبی است. گفتن حرف‌های مهم، برای تأثیرگذار کردن نوشته‌تان کافی است.»
شناخت عادت‌های بد یا اشتباه، مهم‌ترین مسیر برای رسیدن به متنی پاکیزه از هرگونه زوائد است. اضافه‌نویسی خیلی مرتبط با تجربه‌ی نویسنده نیست ولی، حتمن در مسیر تبدیل شدن نوشته به فرامتن و زیرمتن خودش، مؤثر است. با اضافه‌نویسی به خواننده این پیام را می‌فرستیم که او از درک اصل مطلب ناتوان و نسبت به فهم متن، نادان است. مطمئن باشید خواننده‌ی باتجربه هم، اگر بیش‌تر از این عناوین در وصف شما استفاده نکند، کم‌تر از آن را نخواهد کرد.
برای اثرگذاری نوشته‌تان کافی است هر تکنیک مفیدی که از خستگی خواننده جلوگیری می‌کند را بکار بگیرید. تا جایی که ضرورتی منطقی وجود دارد و سرعت متن به شما اجازه می‌دهد، سطرها و بندها را بشکنید؛ خلاصه‌اش می‌شود پاراگراف‌بندی.
