چه کسی گفته داستان‌ها در زندگی و سرنوشت آدم‌هایی که آن‌ها را می‌خوانند، هیچ نقشی ندارند؟
این دو کتاب، اولین کتاب‌های زندگی من هستند که البته به یاد ندارم کدام‌شان را اول خوانده‌ام. آن‌چه از این کتاب‌ها بر می‌آید، بیش از ۲۵ سال از اولین آشنایی من با داستان و دنیایی که داستان‌ها خارج از من می‌ساخته‌اند، می‌گذرد. حالا این دو کتاب در کتابخانه‌ی سپهرام خانه کرده‌اند و من پس از آموختن از داستان‌ها، دارم آموخته‌ایم را با دیگران شریک می‌شوم؛ دنیای بیرون از من در حال آمیزش با دنیاهای بیرونی دیگران است.
چه کسی گفته دنیای داستان‌ها، دنیای بی‌فایده‌ای ست؟
