جدیدا یه کتاب جذاب و باحالی دارم میخونم به اسم one small step can change your life پیشنهاد میکنم حتما برید سراغش و یه جا براش تو کتابخونه شخصیتون باز کنین.
مغز همه موجودات روی زمین از دو قسمت اصلی تشکیل میشه که کار اولی کنترل ساعت زیستی و خواب و بیدار شدن و... هست و کار دومی حرکت دادن مابقی اعضا و جوارح بدن مثل دست و پا راه رفتن و دویدن و...
انسان هم مثل بقیه حیوانات از این قاعده مستثنی نبود، تا حدودا سیصد میلیون سال پیش که دچار یه جهش ژنتیکی خیلی بزرگ شد.
تو فرایند این تغییر هیجان انگیز قسمت سوم مغز (cortex)
برای ما شکل گرفت، این یعنی حالا ما میتونیم فکر کنیم، خلاق باشیم، نوآور بشیم، تصمیم بگیریم و هزار هزار کار دیگه که با مغزمون انجام میدیم.
جالبه بدونید که اجداد ما قبل از این که دچار این جهش بزرگ ژنتیکی بشن وقتی با یه اتفاق ترسناک مثل حمله حیوانات و... رو به رو می شدن به دلیل این که قدرت دفاعی اونها از بقیه حیوانات خیلی کمتر بود پا به فرار میذاشتن، اینم بدونید که چون همه ی حواس ما مثل دیدن، شنیدن، بوئیدن و... خیلی ضعیف تر از بقیه موجوداته اونا به خطر خیلی نزدیک میشدن .
اما بعد از اون جهش رفتار ما تو شرایطی که با ترس روبه رو میشیم چه شکلیه؟
شاید باور نکنید ولی واقعا اینطوریه که زمانی که ما میترسیم ناخودآگاه قسمت دوم مغز کنترل کامل بدن رو به عهده میگیره و هنوزم فرار میکنیم. حالا نه مثل قدیم که فرار کردنمون دویدن و دور شدن از اون خطر باشه، میتونه اینجوری باشه که در مقابله با یه چالش سعی میکنیم اونو نپذیریم و از زیرش فرار کنیم.
اما راه حل چیه؟ چجوری میشه تو اون شرایط از فکرمون استفاده کنیم یا خلاق باشیم؟
با قدم های کوچولو در برابر ترس میتونیم اونو برای خودمون جزئی از چیزای عادی زندگیمون کنیم و کم کم با وارد کردن قسمت سوم مغز با تفکر و راهکار های خلاقانه از پس اون چالش بربیایم.
مثلا اگر همه روزامون واقعا خسته کننده و نفس گیره و میدونیم که باید ورزش کنیم و تصور میکنم که توانشو نداریم کافیه فقط رو به روی ترس ناتوانی باستیم و فقط روزی یه دونه حرکت 30 ثانیه ای کنیم و فردا 1 دقیقه و.... بعد از یه مدت کوتاه میبینیم که به راحتی روزی 2 ساعت در حال ورزش کردنیم توان مون هم یاری می کنه.
این که تو شرایطی قرار داشته باشی تا بتونی با ترست رو به رو بشی و باهاش کانجار بری تا اونو به یه فرصت برای خودت تبدیل کنی خیلی خوبه و باید برای خودت فراهم کنی.
من تو #دیجی_کالا کار میکنم و این رفتار جزئی از فرهنگ سازمانی اونجاست.
تو #دیجی_کالا همه این فرصت رو دارند که بدون استرس و نگاه های عجیب و غریب با ترسشون رو به رو شن و بتونن از اون یه فرصت بسازن.
و این خیلی برای من جالبه که تیم منابع انسانی و مدیران دیجیکالا از این موفقیت ما رو به روی ترسمون خیلی خوشحال میشن از این که آماده سازی این بستر فرهنگی تو دیجیکالا به شدت جواب داده و ازش درس میگیرن که فرهنگ رو روز به روز بهتر کنن.
یه اتفاق باحالی که راجع به این موضوع تو گروه های داخلی وجود داره یه برنامه ایه به اسم #دیجی_تاک که توش اونایی که تونستن با خلاقیت و تفکر از پس چالش ها شون بربیان میان و تو 10 دقیقه مسیر موفقیت شون رو برامون تعریف کنن.
به نظر من این روش واقعا جواب میده و باعث میشه روز به روز کامل تر و کامل تر بشیم.
