نمایش رستاخیز عشق

بازیگری؛ هنری برای صحنه زندگی

خیلی‌ها فکر می‌کنن بازیگری فقط جلوی دوربینه؛ فقط برای تئاتر یا سینماست. اما حقیقت اینه که بازیگری خیلی فراتر از یه شغل یا هنر نمایشی‌یه. بازیگری یعنی شناخت عمیق احساسات، یعنی زندگی کردن در نقش‌های مختلف، دیدن دنیا از زاویه دید دیگران و مهم‌تر از همه، یعنی آگاهی بیشتر از خودمون.

وقتی کسی وارد دنیای بازیگری میشه، کم‌کم یاد می‌گیره احساسات رو بشناسه و کنترل کنه. یاد می‌گیره به حرف دل دیگران گوش بده، بدون قضاوت، بدون عجله. این مهارت‌ها توی زندگی روزمره معجزه می‌کنن. مخصوصاً توی خانواده؛ جایی که ما بیشترین ارتباطات انسانی رو تجربه می‌کنیم.

بازیگری به ما یاد می‌ده وقتی فرزندمون ناراحته، پشت اون خشم یا لجبازی، یه نیاز یا درد پنهانه. وقتی همسرمون سکوت می‌کنه، شاید داره فریاد می‌زنه که “منو درک کن”. بازیگری چشم ما رو باز می‌کنه؛ به دردهای خاموش، به احساسات نادیده گرفته‌شده.

تو خانواده‌ای که یکی از اعضاش بازیگری بلده، صبر بیشتره، درک عمیق‌تره و ارتباط، انسانی‌تره. بازیگری کمک می‌کنه بدون اینکه بخوای نقش بازی کنی، نقش واقعی خودتو بهتر زندگی کنی.

بازیگری فقط یه حرفه نیست… یه نگاهه، یه نوع زیستن با آگاهی، با درک، با عشق به قلم سروش پارسا