🍂تا حالا شده صبح بیدار بشی، به سقف خیره بشی و با خودت بگی:
«باز هم یه روز مثل دیروز… حوصله هیچچیز رو ندارم.»
شاید کارت رو دوست نداشته باشی، شاید توی خونه فقط نقش «همهکارهی خسته» رو بازی میکنی، شاید هم از بیرون همه چیز عادی و خوب به نظر میرسه، اما خودت میدونی یه چیزی کم است؛
انگیزهات ته کشیده، ذوقت کم شده، و روزمرگی مثل یه مه غلیظ افتاده روی زندگیات.🍁
اگر این حسها برات آشناست، این چند دقیقه رو واقعا به خودت هدیه بده…
نه برای من؛ برای خود تو.
😴😴
ما واقعا خستهایم یا فقط گم شدیم؟
خیلی وقتها ما خسته نیستیم،
ما گم شدهایم.
گم شدیم وسط کار، مسئولیت، بچهها، مشکلات مالی، توقعهای دیگران، مقایسه با دیگران، و صدای توی سرمون که مدام میگه:
«باید قوی باشی… نباید کم بیاری… باید همهچیز رو خودت حل کنی…»
نتیجهاش چی میشه؟
نمیدونیم چی میخوایم
نمیدونیم چرا اینطوری زندگی میکنیم
فقط داریم «دوام میآریم» نه «زندگی میکنیم»
و جالب اینجاست:
ما بلدیم حال همه رو خوب کنیم، به همه مشاوره بدیم، به همه انرژی بدیم…
جز خودمون.🤔🤔🤔
---
یک نفر که تو را قضاوت نکند، اما آینهات باشد
گاهی فقط به یک نفر نیاز داریم که:
ما را قضاوت نکند
نسخه حاضر و آماده برای زندگیمان نپیچد
به جای نصیحت، سوالهای درست از ما بپرسد
کمک کند خودمان صدای درونمان را واضحتر بشنویم
من سالها مثل خیلیهای دیگر فکر میکردم باید تنهایی از پس همهچیز بر بیایم؛
اما وقتی وارد دنیای «تربیت کوچ» شدم، فهمیدم چقدر داشتن یک همراهِ فکر کردن میتواند زندگی را عوض کند.🌿
کاری که من انجام میدهم این نیست که به تو بگویم:
«باید این کار را بکنی، نباید آن کار را بکنی.»
کاری که انجام میدهم این است که کنارت مینشینم و باهم این سوالها را مرور میکنیم:
الان دقیقا کدام بخش زندگیات تو را خسته کرده؟
پشت این خستگی، چه نیازی دیده نشدهای وجود دارد؟
اگر میتوانستی بدون ترس، فقط «یک تغییر کوچک» در زندگیات بدهی، چه بود؟
چه چیزی تو را واقعا زنده میکند، اما سالهاست به تعویقش انداختی؟
این سوالها شاید ساده به نظر برسند،
اما وقتی در یک فضای امن و بدون قضاوت از خودت میپرسی،
یکجور «بیدار شدن آرام» درونی شروع میشود.🌴
---
من قرار نیست جای تو تصمیم بگیرم
شاید با خودت بگی:
«من خودم هم میتوانم از خودم سوال بپرسم؛ چرا به کسی دیگر نیاز دارم؟»
حق داری.🌺
اما فرقش اینجاست:
وقتی خودت از خودت سوال میپرسی،
ذهنات خیلی زود میپرد وسط و میگوید:
«ولش کن، وقت نداریم… اینها که مهم نیست… زندگی همین است دیگر…»
اما وقتی یک همراه آموزشدیده کنارت است،
سوالها منظمتر میشود🌿
به جاهایی میرسید که تا حالا بهشان فکر نکردهای🌱
و مهمتر از همه: متعهد میشوی که برای خودت کاری بکنی، نه فقط فکر کنی.🪴
من به عنوان فردی که در حوزه تربیت کوچ آموزش میبینم،
وظیفهام این نیست که زندگیات را به جای تو اداره کنم،
بلکه کمک کنم خودت راهبَر زندگیات باشی، نه فقط «مسافر خستهی روزمرگیها».🌴🌴🌴
کوچ کردن یعنی: چرایی راهت را پیدا کنیم
شاید خیلی وقتها برای خودت هدف گذاشتی:
«از شنبه رژیم میگیرم»
«از ماه بعد ورزش میکنم»
«از سال جدید زبان میخوانم»
و…
اما چند روز بعد، همه چیز برگشته سر جای اولش.
مشکل تو اراده نیست،
مشکل این است که چراییات شفاف نیست.
در جلسات همراهی، ما کنار هم روی همین «چرایی» کار میکنیم:
چرا این هدف برای من مهم است؟
اگر بهش نرسم، چه چیزی را در زندگیام از دست میدهم؟
اگر برسم، دقیقا چه تغییری در احساس من اتفاق میافتد؟
وقتی این چرایی روشن شود،
دیگر «انگیزه» چیزی نیست که هر روز دنبالش بدوی؛
خودش میآید، چون مسیرت با درونت هماهنگ شده.🪷
---
این مقاله برای چه کسی است؟
اگر یکی از اینها را تجربه میکنی،
این مقاله دقیقا برای تو نوشته شده:
صبحها با بیحوصلگی بیدار میشوی
حس میکنی درجا میزنی و رشد نمیکنی
همه فکر میکنند «خوبی»، اما خودت میدانی یک چیزی کم است🍂
مدام وسط کارها، پروژهها و تصمیمها نصفهکاره میمانی
گاهی از خودت میپرسی: «واقعا من برای چی زندگی میکنم؟»
اگر سرت را به نشانه تأیید تکان دادی،
بدان:
تو تنها نیستی، مشکل حل نشدنی هم نیست،
فقط وقتش رسیده به خودت گوش بدهی.🩷
---
یک دعوت کوچک، اما مهم💝
من اینجا، در مسیر یادگیری حرفهای تربیت کوچ،
تصمیم گرفتهام کنار تو هم باشم؛
نه بالا سرت، نه جلوتر از تو،
کنارِ تو.🤝
اگر حس میکنی وقتش رسیده از این دور باطل خستگی و روزمرگی خارج شوی،
میتوانی همین حالا برای خودت این سوال را بنویسی:
> «اگر کسی امروز واقعا حامی و همراه من بود،
اولین قدم کوچکی که به من پیشنهاد میکرد چه بود؟»
اگر دوست داشتی، میتوانی جواب همین سوال را برای من بفرستی
تا از همانجا گفتوگو را شروع کنیم.
گاهی تنها چیزی که یک زندگی را عوض میکند،
نه یک معجزه بزرگ،💥
که یک گفتوگوی عمیق صمیمانه است…🌱
و شاید این مقاله، دعوت به همان گفتوگو باشد. 🌹
