«میترا ملکی»
در محیطی همچون دانشگاه شریف که مستلزم وجود امنیت اجتماعی و فرهنگی است، مدت زیادی‌ست که شاهد اتفاقاتی چون تعرض و تجاوز جنسی هستیم، اما چیزی در این مورد گفته نمی‌شود تا مبادا «شان دانشگاه» خدشه دار شود. هرچند که در طی این اتفاقات شاهد حمایت برخی از اساتید از قربانیان و تلاش‌شان جهت پیگیری شکایت‌ها بوده‌ایم، اما به‌طور متقابل تلاش بیش از اندازه تعداد زیادی از اساتید برای سکوت و پنهان کردن هر‌چه‌بهتر این قضایا به بهانه «حفظ آبروی مومن» نیز وجود داشته است.
در شرایطی که اگر دانشجویی مورد احضار حراست و کمیته انضباطی برای مشکلاتی از قبیل حجاب قرار بگیرد، کمتر کسی از مسئولین به او کمک می‌کند، برای امر نابخشودنی و غیراخلاقی‌ای همچون تجاوز و تعرض جنسی حمایت ترسناکی شکل گرفته که به هر نحوی سپری برای محافظت از آبروی دانشگاه باشد.
آیا به راستی اهمیت آبروی یک دانشکده و یک استاد و یا یک دانشجو که مرتکب این امر شده، مهم‌تر از امنیت و سلامت روان فرد قربانی است؟
خفه کردن صدای فرد قربانی در این اتفاقات مرسوم است اما به‌خاطر داشته باشید که شکستن این سکوت حق شماست و کمیته انضباطی دانشگاه موظف به حمایت از شکایت دانشجوی قربانی است.
اگر نگاهی به سایت‌های دانشگاه‌های معتبر بیاندازید، در قوانین سخت‌گیرانه‌شان هر توهین جنسی‌ای تبعات سنگینی را برای دانشجو به همراه دارد، چه برسد به این‌که دانشجویی از طرف دانشجو و یا استاد مورد تعرض قرار گرفته و همچنان هر روز آن فرد را در آرامش کامل در دانشگاه ببیند!
تجاوز عاری از جنسیت شما به سه شکل به رسمیت شناخته شده و مستلزم پیگیری قانونی است: تعرض کلامی، تعرض غیر کلامی و آزار جنسی.پس ترس این را نداشته باشید که آیا به‌اندازه‌کافی قربانی بوده‌ام یا خیر؟ از کوچک‌ترین کلام تا کوچک‌ترین تماس حق دارید که بلند آن را فریاد بزنید.
با سکوت کردن در چنین فضایی تعداد افرادی که درگیر این موضوع می‌شوند بیشتر خواهد شد چرا که این حمایت عجیب از سکوت و ترس از بیان، فضای امنی را برای افراد متجاوز به وجود آورده و به آن‌ها اجازه می‌دهد که آزادانه رفتارهای خود را با قربانی‌های بعدی تکرار کند.
بنابراین ما از شما می‌خواهیم که این سکوت را بشکنید و برای امنیت خود تن به مبارزه دهید. اگر شرایط شما قابل بررسی در پزشکی قانونی باشد، مراجعه سریع به بیمارستان‌ها و بررسی پزشک قانونی سند محکمی برای شکایت شما خواهد بود، در غیر این صورت مستنداتی همچون پیام، تهدید و غیره نیز به شما کمک خواهد کرد.
ترسناک ترین بخش این ماجرا سکوت وحشتناک اساتیدی است که دانشجویان به چشم یک پناه بعد این واقعه به آن‌ها مراجعه کرده‌اند. کمتر کاری که توقع می‌رود در چنین شرایطی انجام شود قرار دادن دانشجو در مسیر قانونی و درست و پیشنهاد مراجعه به مشاور و یا روانشناس برای بهبود حال او است.
سکوت علیه این اتفاق و تشویق دانشجو به ادامه این سکوت حمایت تمام و کمال از این فجایع بوده و به هیچ‌وجه پذیرفته نیست. اگر نیت‌تان خیر بوده و اینکار را کرده‌اید بدانید که نتیجه این کار شما تکرار این اتفاق است چرا که دانشگاه را خانه امن متجاوزان و متعارضان جنسی کرده‌اید.
دانشگاه که در مسائل دیگر پیگیری قوی و دقیقی دارد، شاید بد نباشد که به این فکر کند که چطور امنیت دانشجو در لا‌به‌لای این‌همه دوربین حجاب‌بانی در این حد تامین نمی‌شود که نه تنها دانشجو و یا استادی که متهم به اینکار است جرات انجام این عمل قبیح را دارد، بلکه مکان انجام این عمل نیز برای او فراهم شده است و گویا امنیت او برای سواستفاده جنسی در دانشگاه بیشتر از امنیت دانشجویی است که قربانی این اتفاق می‌شود.
بروید و بالا و پایین این مسیری که می‌روید را زیر و رو کنید که به راستی چرا در لا‌به‌لای این همه گشت حراست و تمرکزی که بر روی تار موی دختران با دوربین‌هایتان دارید، چنین اعمال قبیحی به چشم‌تان نمی‌آید؟ شاید هم خطر تهدید کننده‌ای برایتان نیست و اهمیتی نمی‌دهید! یادتان نرود که در کمیته دانشجویانی که صرفا مطابق با میل‌تان رفتار نکرده بودند چقدر تند و جدی پیش رفته‌اید، امیدواریم که در برخورد با مرتکبین تجاوز و تعرض جنسی نیز برخوردتان به همین جدیت و سرعت باشد.
اینجا امن نیست. در تاریکی و سکوت فرو رفته ایم، مراقب رفتار بعضی از دانشجویان، اساتید و کارکنان با خودتان باشید!
