همه آدم ها تو زندگیشون برای آینده خودشون و اطرافیانشون پیش بینی میکنن و درست مثل طالع بینی معلوم میکنن که در آینده دور و نزدیک چه کسی چیکاره میشه و به کجاها میرسه یا نمیرسه.
سوال ذهنی من
دارم فکر میکنم که اون چیزی که در آینده هر کسی میشه چقدر سهم خودش یا هوش و استعدادشه و چقدر حاصل این تلقین های خوب یا بد؟
اگر از روز اول زندگی تو یه محیط خوب خانوادگی و اجتماعی همه باور داشته باشن که یک فردی موفق میشه و هزار جور تفکر مثبت احاطش کرده باشه شانس موفقیتش چقدره و برعکس آدمی که دائم میشنوه و حس میکنه که تهی از خلاقیت و استعداده راه به کجا می بره؟
ایده آل
تلقین و تبعیت از نظر جمعی نه سن و سال میشناسه و نه مرد و زن.
پس بیایم از این بعد هر زمانی که احساس میکنیم خیلی طالع بین خوبی هستیم و همه چیز دان، به این فکر کنیم که حاصل نظرات ما ممکنه در آینده چقدر نقش موثر داشته باشه.
بیایم بجای قضاوت کردن در مورد اینکه آدمای دور و برمون چی میشن و قراره به کجا برسن همیشه و همیشه فرستنده فرکانس مثبت باشیم.
شاید انرژی مثبت ما اثر هر نوع طالع بینی رو خنثی کرد. شاید یه آینده خوب با آدم های عالی و امیدوارم ساختیم.
شما چقدر به طالع بینی و مشخص بودن آینده معتقد هستید؟
