واقعیت این است که حجم زیاد اطلاعات در بهره‌وری و کارآمدی ما اثر مثبتی نداشته است.
در واقع ما با اطلاعات و اخبار و محتوای بیش از اندازه که دریافت می‌کنیم، فلج شده‌ایم...
گفته شده تأثیر منفی فوران اطلاعات روی قدرت تمرکز ما برای انجام کارهایمان، حتی بدتر از تأثیر مصرف مواد مخدر است.
بدی داستان اینجاست که تصور می کنیم با عضویت در کانال‌های مختلف و مرور لحظه‌ای و بی‌برنامه محتواها بر دانش و بینش پایدار ما اضافه می‌شود.
اما تمرکز و وقتی که، این پرش‌ها در فضای مجازی از ما می‌گیرد اگر حتی آن مطالب حقیقتا مفید هم باشد، هرگز جای یک کتاب ثابت و منسجم را برای یادگیری نظام مند نمی‌گیرد.
اگر حضورمان در فضای مجازی طبق برنامه و تعیین زمان شروع و پایان نباشد، آنچه از ما می‌گیرد در برابر آنچه به ما می‌بخشد متأسفانه بسیار بیشتر است.
تا امروز افراد زیادی که غالبا نوجوان و جوان هستند پیام می‌دهند و از حال بد خود، عدم تمرکز و نداشتن هدف و انگیزه شان می‌گویند. از یأس و ناامیدی خود نسبت به اراده نداشتن خود می‌گویند و از نداشتن حوصله برای انجام یک کار جدی تا رساندن آن به مقصد.
وقتی کمی با آن‌ها گفتگو می‌کنم، قریب به اتفاق می‌گویند بیشتر زمانشان را گوشی هوشمندشان گرفته و غالبا اهل گوش دادن به موسیقی هستند...
هر دو، کارهای به شدت مضری است که اراده و تمرکز را نابود می‌کند.
