دفتری داشته باشید برای نوشتن خشم‌ها و ناراحتی‌ها. رنج‌ها و دلخوری‌ها...
بسیاری از حس‌های آزار دهنده در ذهن ما، مبهم و بزرگ‌تر از حد واقعی هستند...
وقتی آن‌ها را از ذهن، روی کاغذ بیرون می‌ریزیم، می بینیم که آنقدرها هم چیز بزرگی نبود...
و اگر هم حقیقتا موضوع بزرگ و ناراحت کننده‌ای هست، با نوشتن - مانند اینکه با کسی درد دل کرده باشیم - باعث کاهش فشار ناراحتی‌ها در خود و آرام شدنمان می‌شویم.
هیچ مانعی نیست حتی هنگام نوشتن اشک هم بریزیم...
حالا اگر همین نوشته را خطاب به خداوند، یا یک امام معصوم یا یک شهید که دوستش داریم بنویسیم سرعت آرام و سبک شدن روح بیشتر می‌شود.
چون در عالم واقع، با یک وجود حقیقی مشکل را در میان گذاشته‌ایم و طبق اعتقاد الهی ما، بر ما نظر می‌کنند و به حال ما توجه و برای رفع مشکلمان دعا می‌کنند...
برای آن‌ها که دوست دارند به روایت «مومن، اندوهش در دل، و شادی او در چهره اوست»، عمل کنند، بسیار روش خوبی است...
و برای آن‌ها که فشار روی آن‌هاست اما نمی‌خواهند اطرافیان خود را هم درگیر کنند یا انرژی منفی منتقل کنند...
