این متن هیچ مفهومی ندارد و صرفا نامه ای کوچک و بی معنا به مؤلف است :
مردم خوشحال. ـــــــــ زیبایی محض.
جهانی زیبا. ــــــــــ خنده ای محض.
چه مؤلف مهربانی.
قاعده ای نافرجام. ـــــــ کودکی گریان.
جهانی خنثی. ـــــــــــ بی حسی باران.
مؤلف کجاست؟
ویرانی جنگ. ــــــــــ گمگشتگی روح.
جهانی زشت. ـــــــــــ زندگی بی روح.
مؤلف مرده.
نیستی هستی. ــــــــ زشتی واقعیت.
جهانی منزجر کننده. ـــــــــــ توهم حقیقت.
چه کسی مؤلف را کشته؟
