زندگی، Ikiru. داستان شخصی که همون اول فیلم از سرطان معده خودش با خبر میشه و متوجه میشه که فقط شش ماه تا حداکثر یک سال زنده میمونه. اما داستان به همین سادگی نیست و مثل خیلی فیلم‌های کلیشه‌ای دیگه قصه‌ی آرزوهای انجام نشده این آدم تو این شش ماه نیست، اینکه بخواد یه لیست تهیه کنه و سعی کنه که به اونها برسه نیست، اینکه بخواد تمام دنیا رو بچرخه نیست، داستان جامعه است. شاید حتی جامعه ما، جامعه‌ای که درگیر یک سرطان بدخیم شده و راهی برای فرار نداره و یه روز در هر صورت نابود میشه. فیلم تقریبا به دو قسمت تقسیم شده، بخش اول به این اختصاص داده شده که کاراکتر مورد نظر متوجه بشه کجای دنیا هست و دچار چه بیماری شده و قراره بمیره. شاید واکنش اول قابل قبول باشه، اینکه میره از بانک پول میداره و ول خرجی میکنه. اما کم کم حس میکنه که باید کاری بکنه و تاثیری در دنیای اطرافش بزاره قبل از رفتن. در بخش دوم فیلم، کاراکتر اصلی فوت کرده و بقیه داستان از قول همکاراش نقل میشه و به خاطراتی از اون توی چند ماه آخر عمرش اختصاص داره.
فیلم داستان هر جامعه بروکراتی میتونه باشه، مثل ایران. که همه کارمندها در حال مهر زدن هستن و همیشه دور و برشون پر از کاغذ، پرونده و نامه هست. اگه ازشون بپرسی که این همه سال پشت میز چه کردی، طرف حرفی نداره بزنه، چون واقعا خیلی‌ها کار خاصی نمیکنن. همیشه فقط بلدیم بگیم که فلان کار به بخش ما مربوط نیست، برین به بخش دیگه‌ای مراجعه کنین. حتی اگر یکبار، حتی یک نفر هم سعی کنه که تغییر ایجاد کنه، کل سیستم علیه اون کار میکنه و تغییر در این سیستم کار خیلی سختیه و شاید فقط کسی که میدونه قرار چند ماه دیگه بمیره میتونه این همه سختی رو تحمل کنه. بخش‌های آخر فیلم هم برای خودشون منحصر به فردن، ولی که هم قطارهای شخصیت اصلی مست کردن و با هم عهد میکنن که از فردا به مردم خدمت کنن و دیگه مثل قدیم فقط یه پشت میز نشین نباشن، و چند روز بعد از اون دوباره همه چیز مثل قدیم هست.
چقدر این کارگردان (آکیرا کروساوا) کارهای خوب و منحصر به فردی داره. Rashomon که با عقل و منطق بازی میکنه و درک ما از حقیقت رو تا حد زیادی زیر سوال میبره. و حالا این فیلم که کاملا با احساس بازی میکنه، البته به نظرم فیلم احساسی‌ای نیست و قرار نیست اشک بیننده رو در بیاره و بیشتر تلاش میکنه که یه نگاه خوبی از جامعه به بیننده بده.
اینجا خیلی خوب در مورد فیلم نوشته: https://www.slantmagazine.com/house/article/ikiru-akira-kurosawa-1952
۱۵ مهر، ۱۳۹۶
