۱۲۰ روز تا ۳۰ سالگی-روز هفتم

فیلم In the mood for love
اینقدر آهنگ این فیلم خوبه که حد نداره. قبلا همیشه آهنگش رو شنیده بودم و دوست داشتم که فیلم رو هم ببینم. و بالاخره دست داد و دیدم. در مجموع فیلم بدی نبود، اما نه اونقدری خوب. اینجا http://www.nytimes.com/movie/review… در موردش بیشتر نوشته و خیلی ازش تعریف کرده. چند تا چیز به نظرم جالب اومد: یکی اینکه فیلم یکم شرقی بود، با اینکه در مورد عشق بود تقریبا تماس خاصی بین دو نفر وجود نداشت. تعهد ازدواج، با اینکه میدونی طرف داره خیانت میکنه رو خوب به تصویر کشیده، و اینکه بین زن و مرد تفاوتی قائل نشده خیلی خوبه. هر دو در شرایط خیانت تقریبا یکسان برخورد میکنن. و به قول مقاله بالا، کلمه mood رو کاملا میشه در کل فیلم احساس کرد. در نهایت دو نفر به زندگی خودشون میرسن و از این نظر شاید شبیه فیلم‌های باشه که همین چند روز اخیر دیدم.
نوع ارتباط افراد تو اون دوره (۱۹۶۰) تو هنگ کنگ هم برای خودش خیلی جالبه، اینکه آدم‌ها چطوری تو یه خونه زیر یک سقف، با هم زندگی کنن. صاحب خونه، اجاره نشین و ... همه با هم غذا میخورن و در اتاق‌ها به اون معنی قفل نیست. در واقع اجاره کردن یک اتاق برای دو نفر تو یه خونه بزرگ خیلی عجیب نیست و این به معنی هست که زوج جدید یه جورایی وارد خانواده صاحب خونه میشن. حتی تو ایران هم اینقدر صمیمیت بین همسایه‌ها ندیده بودم.

۸ مهر، ۱۳۹۶