اوضاع فرهنگی نسل نوجوان روز به روز عجیب تر از قبل می شه و ما مبهوت در حال تماشا هستیم و اولین کاری که می کنیم اینه که انگشت اتهام رو می گیریم به سمت کشورهایی که به نظر ما دارن برامون برنامه ریزی می کنن و توی فیلم ها و انیمیشن ها محتوای نامناسب و نامانوس به خورد بچه ها میدن!
کلاً به تقصیر رو گردن عوامل دیگه انداختن عادت کردیم تا وجدانمون از کم کاری و بی سوادی خودمون راحت باشه و در عین حال مسیر بی انتهای بی نظمی و بی مسئولیتی اطرافمون رو توجیه کنیم!
بالاخره این همه میلیارد میلیارد آدم دست روی دست نگذاشتن که هر اتفاقی خواست، برای نسل هاشون بیفته. بیاین ببینیم برای این قضیه چه کارهایی صورت گرفته:
برای فیلم ها و انیمیشن ها، یک انجمنی در ایالات متحده آمریکا وجود داره به نام انجمن تصاویر متحرک که در سال 1922 میلادی تاسیس شده. حالا این انجمن که فعالیت های مختلفی در زمینه سینما داره، در سال 1968 بخشی به نام سیستم درجه بندی فیلم ها (film rating system) راه اندازی کرد.
مطابق سندی که در سایت این سازمان وجود داره، فیلم ها از نظر اونها به پنج درجه بندی سنی تقسیم می شن تا خانواده ها، بچه ها، معلمین و اساتید و... بتونن تکلیف خودشون رو در مورد اینکه یک فیلم مناسب تماشا یا پخش در جمع مشخصی هست یا نه، بدونن.
بیایید با هم این درجه بندی ها رو ببینیم:
اولین درجه بندی که باید بدونیم، درجه G هست و به این معناست که این فیلم هیچ مشکل و حاشیه ای برای تماشا توسط هر کدوم از اعضای خانواده در هر سنی نداره. عملاً تصاویر مربوط به بزرگسالان یا خشونت و اعتیاد و یا حتی اصوات رکیک در این فیلم ها به هیچ وجه به کار نرفته و خیالتون می تونه راحت راحت باشه!
همون طور که این درجه از اسمش پیداست، والدین می توانند تصمیم بگیرند که ممکن است برخی موارد به کار رفته در فیلم برای بچه‌ها مناسب نباشد، یعنی والدین ممکن است دوست نداشته باشند بچه‌های جوانشان این سری فیلم‌ها را ببینند و ممکن است مسئله‌ای هم نداشته باشد. این قضیه کاملاً به ملاحظات فرهنگی یک خانواده برمی گردد.
تذکر قاطع به والدین که بعضی موارد برای بچه‌های زیر ۱۳ سال نامناسب است و والدین باید برای اجازه دادن به بچه‌ها به دیدن این فیلم‌ها دقت نمایند. این فیلم‌ها حاوی خشونت، موارد مربوط به بزرگسالان یا برهنگی نیستند؛ فقط حاوی مقداری صحنه معمول در سبک زندگی بزرگسالی و مواد مخدر و دخانیات می‌باشند. حواستان باشد این رده محل مهمی برای جدا شدن فیلم های قابل تماشا برای فرزندان از فیلم های غیرقابل پخش هستند.
خوب، حواس ها جمع! برای تماشای این فیلم ها بچه‌های زیر ۱۷ سال باید با والدین همراه باشند یا شخص بزرگتری سرپرست آنها باشد. تا حالا شنیده بودید که تعداد قابل توجهی از فیلم ها رو باید والدین و نوجوان ها به طور همزمان با هم ببینند؟ یعنی محتوای این فیلم‌ها برای بزرگسالان است و والدین بیشتر از فرزندانشان ترغیب می‌شوند که آنها را ببینند. همچنین ممکن است فیلم حاوی کلمات رکیک، خشونت، مسائل جنسی و نمایش استعمال مواد مخدر و دخانیات باشد.
بله! No One 17 & Under Admitted. به معنی هیچ شخص ۱۷ ساله و زیر ۱۷ سال قادر به تماشای این نوع فیلم‌ها نمی‌باشد! ممکن است فیلم حاوی مناظر واضح جنسی یا کلمات ناخوشایند یا خشونت زیاد یا تمام موارد باشد. درجه NC-17 الزاماً به این معنا نیست که فیلم مستهجن و ضد اخلاقی است. نکته جالب اینکه بعضی از فیلم هایی که نوجوانان ما به طور رایج تماشا کرده اند و ما از این اتفاق ناراحتیم در این دسته هستند و در جایگاه اولیا یا مربی باید افراد را به طور جدی از این مسئله آگاه می کردیم.
شاید بپرسید از کجا باید رده سنی هر فیلم رو چک کنیم؛ کافیه وارد لینک زیر بشین و اسم فیلم مورد نظر رو بنویسد تا همون موقع اطلاعات دقیقی مربوط به اون براتون بیاد تا متوجه بشین این فیلم برای هدفی که در نظر گرفتین مناسب هست یا نه
در ضمن یادتون باشه مطلبی که گفتم فقط مربوط به رده بندی فیلم ها و انیمیشن های سینمایی از نگاه MPAA هست و برای خیلی از کشورها نهادهای مختلفی هست یا خیلی جاها هم نیست، همچنین برای برنامه های تلویزیونی، کتاب ها و... رده بندی های دیگه ای وجود داره که اگه تمایل داشتین از اونها هم براتون بگم حتماً بهم بگین.
حالا باز با خودمون فکر کنیم یکی داره برامون نقشه می کشه یا دشمن اصلی درون خودمونه؟
