این بخش آخرین مرحله از توصیه های "رانِرز های" شدن هستش، برای ادامه مهمه که حتما بخش های قبلی رو خونده باشید. اگه از اینجا با این مطلب آشنا شدید، دست نگه دارید و برید از اینجا شروع کنید به خوندن.
این بخش رو تقدیم میکنم به تنها دونده مورد علاقم:
«من 3 سال و 2 ماه و 14 روز و 16 ساعت دویدم» بعد از گفتن این جمله وایمیسته، الان اونجایی که اون وایساده یه تابلو نصب کردن و روش نوشتن "Forrest Gump Ended His Cross Country Run At This Spot" فارست گامپ دویدنش رو در این نقطه تمام کرد، اگه مختصات37°06'05.9"N 109°59'26.4"W رو در گوگل جستجو کنید دقیقا همون جایی که فارست گامپ روی کره زمین وایساد رو براتون میاره.
این مرحله بیشتر روی سالم نگه داشتن بدن تاکید داره.
در روزهای که به عنوان "روز آسان" برای خودتون درنظر گرفتید، حواستون باشه که واقعا این روز رو آسون بگیرید و به خودتون فشار نیارید، بذارید بدنتون ریکاوری بشه برای روز بعد، بهتره که "رانِرز های" شدن رو به روز سختتون موکول کنید. اگه یادتون نیست یاد آوری میکنم که "روز آسان" همون روزای هستش که تصمیم گرفتید کلا آرام بدوید، آرام در حد اینکه بتونید بدون بریده بریده شدن کلامتون بتونید با پارتنرتون صحبت کنید.
میبنید که در هر شرایط با تحت فشار قرار دادن بدن شانس "رانِرز های" شدن رو هنوز دارید، اما در این قسمت بیشتر تاکید روی این بود که مرتب بدوید، چرا که بهبود عملکرد اینجوری بدست میاد.
هنگامی که چندین بار 60 تا 120 دقیقه دویدید ، شروع به تنظیم تارگِت های پایین تر برای دویدن های خود کنید.یعنی اینکه به جای جمع کردن مسافت پیموده شده بیشتر در هفته ، مسافت رو کم کنید و زمان بیشتری را به تمرینات با شدت زیاد اختصاص دهید. از طرفی این کار باعث می شود که آسیب دیدگی ناشی از تکرار دائم بعضی از حرکات اتفاق می افتد جلوگیری بشه.
دیدید که یکی میگه خیلی حالم بد بود، رفتم ورزش کردم، بهتر شدم، یا بعد از دویدن حالم بهتر بود. درسته این حرفا، اما اینجوری نیست که طرف در رو باز کرده باشه و از پشت در شروع کرده باشه به دویدن، اگه این کار رو کرده باشه هم در نهایت چند باری دوام میاره بعدش آسیب ناشی از این جور دویدن یه دردی به دردای دیگه اش اضافه میکنه، انتظار نداشته باشید که دویدن تمام ناراحتی های شما رو از دم در برطرف کنه، اول گرم کنید، بعد.
منظور پنهانش اینه که از خودتون بیشتر مراقبت کنید و به دویدن به عنوان مسکن نگاه نکنید و اگر اینجوری نگاه میکنید مشکلی نیست، قبلش گرم کنید، همیشه حواستون باشه که:
یادتون باشه، هیچ راه گارانتی شده ای برای رسیدن به "رانِرز های" وجود نداره، لجبازی سر اینکه خیلی اورژانسی و سریع بهش برسید، فقط یک نتیجه به دنبال داره، اونم آسیب زدن به خودتونه، اینو میتونم گارانتی کنم.
جناب Tyler در آخر مقاله از تجربه خودش میگه:
من نمیتونم بگم دفعات زیادی در دویدن "رانِرز های" رو تجربه کردم، یا چیزی شبیه آنچه تصور میکردم "رانِرز های" باید اینجوری باشه رو تجربه کرده باشم. مثل رسیدن به رنگین کمانه برای من، وقتی برسی بهش ممکنه نبینیش دیگه، ولی از دور میتونی توصیفش کنی. اما من در دویدن هام لحظات سرخوش زیادی داشتم. که نمیتونم اسم "های" شدن رو روش بذارم ولی مثل یک حس عمیق به کمال رسیدن، بیم یا حیرت بود.
سوالی داشتید به من ایمیل بزنید
بخش هشتم - شما اینجا هستید
